αρκετά στις εικονικές επιχειρήσεις όπου εκτός των κανονικών ωρών διδασκαλίας ομάδες παιδιών από σχολεία, στην πλειονότητα από περιοχές όχι προνομιούχες, καταθέτουν εντυπωσιακά δείγματα δουλειάς. Αποτέλεσμα ομαδικής προσπάθειας. «Το σχολείο δεν περιλαμβάνει τις αξίες που στην αγορά εργασίας είναι απαραίτητες, όπως η ομαδική εργασία. Στον πραγματικό κόσμο, οτιδήποτε θέλεις να έχει αποτέλεσμα, είναι πάντα ομαδική δουλειά. Μόλις βάλεις τα παιδιά σ’ αυτές τις εικονικές εργασίες, αμέσως αναζωογονούνται, γεννιέται ένα ενδιαφέρον για τη γνώση και αρχίζουν να λειτουργούν συμπληρωματικά. Ένα πρόγραμμα που δουλεύει σε 3.000 σχολεία, στις εικονικές επιχειρήσεις έχουν πάρει μέρος 130 ανά την Ελλάδα και αυξάνονται εκθετικά κάθε χρόνο, μπορεί να πιάσει κρίσιμη μάζα στη χώρα». Ο Μάρκος Βερέμης έχει ακούσει πολύ πιο σοβαρές προτάσεις από 15χρονα σε σχέση με τα business plan που βλέπει ως επενδυτής πλέον επιχειρήσεων. Το 2014 απέκτησε την πλειοψηφία της Upstream η Actis και πλέον η χρηματοδότηση που έχει στα χέρια της, περίπου 25 εκατομμύρια ευρώ σε βάθος πενταετίας, της επιτρέπει να στραφεί σε R&D επενδύσεις. Βλέπει προοπτική, και γι’ αυτό προσπαθεί να πείσει τους επιχειρηματίες να χρηματοδοτήσουν αυτή την προσπάθεια. Γιατί δεν είναι απλά ένα έργο κοινωνικής ευθύνης... « Άπτεται των συμφερόντων κάθε εταιρείας και των συμφερόντων της Ελλάδας. Οι σημερινοί 15άρηδες θα είναι οι επόμενοι υπάλληλοι, επιχειρηματίες, δημόσιοι λειτουργοί, η ραχοκοκαλιά της χώρας». Η οποία ξαποσταίνει εδώ και καιρό λόγω της κρίσης, ωστόσο το μαξιλαράκι του δανεισμού που χάθηκε ίσως να είναι το καλύτερο που της έτυχε. «Αυτό που έφταιξε πραγματικά, εκτός από ένα γιγάντιο δημόσιο χρέος, είναι πως η Ελλάδα έπαψε να παράγει. Γίναμε μια χώρα μεταπρατών και εισαγωγέων. Αυτό κρύβει και ένα έλλειμμα φαντασίας. Με όλα τα καλά που έφερε η Ευρωπαϊκή Ένωση, δημιούργησε και μια δυναμική στην εσωτερική κατανάλωση βασισμένη στο δανεισμό, που ήταν επίπλαστη. Μας έκανε λιγότερο εφευρετικούς. Όταν αυτό φύγει από την εικόνα, τότε αναγκαστικά ξυπνάνε τα ρεφλέξ της επιβίωσης. Και αυτά φέρνουν δημιουργικότητα». Εν ολίγοις, «ζωή που σε κερδίζει», όπως τονίζει. Αυτή που επιζητούσε από την αρχή της επιχειρηματικής του σταδιοδρομίας ο Μάρκος Βερέμης, που χαρακτηρίζει μύθο τη θεωρία περί δύο Ελλάδων. «Απλώς ο καθένας έχει μέσα του μία πλευρά έτσι και μία αλλιώς. Εάν εμπνεύσεις αρκετά ακόμα και τον πιο κυνικό άνθρωπο, τον ξυπνάς. Και η θετική του πλευρά υπερισχύει». Sharing pt 2 Πράγματα και καταστάσεις που έχει δει πολλάκις μέσα στο δικό του οικοσύστημα. Το αξιοκρατικό περιβάλλον, όπου ανθούν και ανταμείβονται οι σημερινοί φιλόδοξοι νέοι, αφήνοντας πίσω και παλιάς κοπής επιχειρηματίες, που πιστεύουν ακόμα στο συγκεντρωτισμό. Sharing μέρος δεύτερο... «Αυτές οι εταιρείες δεν είναι ποτέ προσωπικές ή οικογενειακές. Είναι συλλογικές προσπάθειες, όπου ο καθένας έχει μετοχές. Όταν μετά μπαίνουν τα venture capital, απαιτούν να μπει στην άκρη το 25% της εταιρείας για να μοιραστεί σε ικανά στελέχη. Αν πετύχει, δεν γίνεται πλούσιος ένας ιδιοκτήτης, αλλά μία αρκετά μεγάλη ομάδα. Όλοι έχουν μία αίσθηση ιδιοκτησίας, αισθάνονται σε ένα βαθμό επιχειρηματίες και επειδή απολαμβάνουν περισσότερο τη ζωή τους και δεν νιώθουν πως τους εκμεταλλεύεται κάποιος, έχουν λιγότερα απωθημένα. Αυτό δημιουργεί ένα πιο ευτυχισμένο περιβάλλον». Άλλες εταιρείες, άλλες φιλοσοφίες, που ίσως διορθώσουν το κατεστημένο χρόνων. Που τις χαρακτηρίζουν τέσσερα στοιχεία, σύμφωνα με τονΜάρκο Βερέμη. Διακρίνονται από το σπάσιμο διάκρισης ιδιοκτησίας και υπαλλήλου, την αξιοκρατική διαδικασία, που δίνει χαρά τους ανθρώπους, τη μεγάλη φιλοδοξία που δεν μένει στη λογική «ό,τι καταφέρουμε ως οικογενειοκρατία», και πάνω απ’ όλα είναι εξωστρεφείς και αντιλαμβάνονται την παγκοσμιοποίηση όχι ως απειλή αλλά ως μεγάλη ευκαιρία να γίνεις πολίτης του κόσμου... Και όσο για το στοιχείο που ένας leader θα πρέπει να προσέχει περισσότερο από κάθε τι άλλο, είναι σαφής: «Δεν πρέπει να χάνεις την επαφή, ακόμα κι αν μεγαλώνει η εταιρεία. Γιατί τότε χάνεις και τη δυνατότητα να προβλέψεις τις αποχωρήσεις. Το μεγαλύτερο λάθος ενός επιχειρηματία είναι όταν χάνει ικανά στελέχη. Και αυτό γίνεται όταν χαθεί η επαφή». To στοίχημα του Big Pi Πέρα από το ΣΕΝ/JA Greece, ο Μάρκος Βερέμης πλέον ασχολείται και με το Big Pi, το νέο επενδυτικό fund που «τρέχει» με τον Αρίστο Δοξιάδη και μια εξαιρετική ομάδα της οποίας μέλος είναι ο Βέλγος Bruno Bolsens, μέλος της Tesla στο Σαν Φρανσίσκο, που αγαπάει πολύ την Ελλάδα, αλλά και ο Άλεξ Ελευθεριάδης, ιδρυτής της πολύ επιτυχημένης αμερικανικής εταιρείας Vidyo. «Η ελπίδα μας γι’ αυτό το fund, που είναι μέρος του EquiFund, είναι να έχει μία πολύ σοβαρή συμβολή στην επόμενη γενιά επιχειρήσεων, αφού και τα ποσά είναι πολύ μεγαλύτερα προς επένδυση. Στην Ελλάδα επενδύθηκαν περίπου 50 εκατομμύρια εγχώρια κεφάλαια τα τελευταία επτά χρόνια και τώρα η προοπτική για τα επόμενα επτά, είναι από 300 μέχρι 500. Και τώρα έχουμε ένα άλλο πρόβλημα, όπως το έγραψε ο Νίκος οΜωραϊτάκης της Workable. Μέχρι πρόσφατα λέγαμε πως υπάρχουν μυαλά και δεν υπάρχουν λεφτά. Τώρα έχουμε λεφτά και έχουν φύγει πολλά μυαλά με το braindrain. Και η πρόκληση τώρα είναι να φέρεις πίσω κόσμο». Το επόμενο μεγάλο στοίχημα. Να φέρεις πίσωαυτούς τους πυρήνες Ελλήνων ή καλύτερα να τους πείσεις να στήσουν παραγωγική βάση εδώ. «Το fund δεν μπορεί να βγει με επενδύσεις αμιγώς ελληνικές. Πρέπει να χρησιμοποιήσουμε και Έλληνες του εξωτερικού ή και ξένους που είναι διατεθειμένοι να φέρουν την έρευνα και την τεχνολογία εδώ. Οι περισσότεροι θα ήθελαν να έχουν μία επαφή με το κομμάτι της χώρας που λειτουργεί πιο σωστά. Το αντικίνητρο είναι πως έχουμε ένα θέμα με το κόστος εργασίας στην Ελλάδα. Οσυνδυασμός των ασφαλιστικών εισφορών και της φορολογίας δημιουργούν μια συνθήκη ασφυκτική. Πολλοί άνθρωποι δεν έφυγαν επειδή δεν έβρισκαν δουλειά. Έφυγαν γιατί δεν μπορούσαν να δρέψουν τους καρπούς της εργασίας τους. Είναι αποκαρδιωτικό ο «συνέταιρός» σου να είναι το κράτος και να λειτουργεί όπως λειτουργεί. Στην Ιρλανδία, μια χώρα που ήταν πολύ πίσω πριν από 20 χρόνια, έστησαν ένα οικοσύστημα μικρό θαύμα, που κομμάτι του είναι και η ασφαλιστική και φορολογική πολιτική που ευνοεί τέτοιου είδους εταιρείες. Γιατί να μη φτιάξουμε κάτι ανάλογο κι εμείς;». Εάν αυτή η χώρα εμπιστευτεί τυφλά ανθρώπους όπως ο Μάρκος Βερέμης, σίγουρα θα το φτιάξει καλύτερα από κάθε άλλον. «Στην Ιρλανδία, μια χώρα που ήταν πολύ πίσωπριν από 20 χρόνια, έστησαν ένα οικοσύστημα μικρό θαύμα, που κομμάτι του είναι και η ασφαλιστική και φορολογική πολιτική που ευνοεί τέτοιου είδους εταιρείες. Γιατί να μηφτιάξουμε κάτι ανάλογο κι εμείς;» Μπορείς να ξυπνήσεις ακόμα και τον πιο κυνικό άνθρωπο εάν τον εμπνεύσεις 55 ΜΑΪΟΣ 2018
RkJQdWJsaXNoZXIy ODAxNzc=