O Πρόεδρος του ΣΦΕΕ, Ολύμπιος Παπαδημητρίου, εξηγεί με άρθρο του στο Business News Magazine γιατί η έως τώρα εφαρμοζόμενη πολιτική για την Υγεία και πιο συγκεκριμένα για το φάρμακο, αποτελεί εμπόδιο στη συμβολή του κλάδου στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Η νέα μετα-μνημονιακή πραγματικότητα που διαμορφώνεται μετά τον Αύγουστο του 2018, απαιτεί από την ελληνική οικονομία να εισέλθει πλέον σε πορεία πραγματικής ανάπτυξης. Ο κλάδος του φαρμάκου μπορεί να συμβάλει καθοριστικά στην επίτευξη αυτού του στόχου, καθώς αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους πυλώνες της εθνικής οικονομίας με συμβολή 3,5% στο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ), υποστηρίζει 26.000θέσεις εργασίας και αντιπροσωπεύει το 18% των συνολικών δαπανών για έρευνα και ανάπτυξη. Ταυτόχρονα, αποτελεί την τρίτη εξαγωγική δύναμη της χώρας. Βασικό εμπόδιο στην συμβολή του κλάδου στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας αποτελεί η έως τώρα εφαρμοζόμενη πολιτική για την υγεία και πιο συγκεκριμένα για το φάρμακο. Ο τομέας του φαρμάκου υπέστη μια χωρίς προηγούμενο συρρίκνωση στα δύσκολα χρόνια που πέρασαν, αναδείχθηκε σε μοντέλο για τη μείωση των δημοσίων δαπανών (60%+ σε σχέση με την περίοδο πριν την κρίση) και υπέστη σχεδόν κάθε μορφής μέτρο που αναφέρεται στη διεθνή βιβλιογραφία για την περιστολή της δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης. Ο κλειστός προϋπολογισμός των 2,5 δισ. ευρώ, που διαθέτει σήμερα το κράτος συνολικά (σε ΕΟΠΥΥ και νοσοκομεία) για το φάρμακο, δεν έχει καμία σχέση με τις πραγματικές ανάγκες των ασθενών και έχει προσδιοριστεί με βάση οικονομικούς και όχι υγειονομικούς δείκτες. Η φαρμακευτική δαπάνη έχει μειωθεί κατά 60%σε σχέσημε το 2009, όταν ο αριθμός των νοσηλευόμενων ασθενών έχει αυξηθεί κατά 31%. Η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη κατά κεφαλήν στη χώρα μας είναι 38%κάτωαπό το σύνολο των ευρωπαϊκών χωρών, δηλαδή σε απόλυτα νούμερα στο ποσό των 181 ευρώ, ενώ στις χώρες του ευρωπαϊκούΝότου είναι 242 ευρώκαι στο σύνολο των ευρωπαϊκών χωρών είναι 292 ευρώ. Παρά τους σταθερά μειούμενους οικονομικούς πόρους που διατέθηκαν όλα αυτά τα χρόνια, η πρόσβαση των ασθενών στις θεραπείες τους δεν κινδύνεψε, διότι οι φαρμακευτικές εταιρείες, μέσω των υποχρεωτικών εκπτώσεων και επιστροφών, έχουν χρηματοδοτήσει το σύστημα με τρόπο που πλέον έχει γίνει αβάσταχτος. Μόνο για το 2017 ο κλάδος επέστρεψε 1,2 δισ. ευρώ στο δημόσιο και για το 2018 το ποσό αυτό (υπέρβαση) θα πλησιάσει το 1,5 δισ. ευρώ, δηλαδή 4 φορές πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Ο αριθμός των εταιρειών που δεν είναι σε θέση να αντεπεξέλθουν σε αυτό το επίπεδο επιστροφών αυξάνεται, και πλέον αρκετοί είναι ασυνεπείς στις υποχρεώσεις τους απέναντι στην πολιτεία. Οι συνέπειες που προβλέπει γι’ αυτό ο νόμος δεν εφαρμόζονται και η πολιτεία διαπράττει έτσι διπλή ανομία αδικώντας και τους συνεπείς. Και ενώ φαίνεται να αντιλαμβάνεται πως η λύση δεν βρίσκεται στο κλείσιμο επιχειρήσεων, δεν εστιάζει στην αύξηση της δημόσιας χρηματοδότησης για το φάρμακο, ώστε να βγάλει το σύνολο του κλάδου από το ασφυκτικό πλαίσιο στο οποίο τον έχει εγκλείσει. Οι αριθμοί δίνουν με απόλυτο τρόπο τη στρέβλωση που έχει συντελεστεί στην αγορά του φαρμάκου και την αφόρητη πίεση που ασκείται στις επιχειρήσεις του κλάδου. Το μέρος της φαρμακευτικής δαπάνης που υπερβαίνει τον κλειστό προϋπολογισμό που έχει τεθεί, επιστρέφεται από τις επιχειρήσεις στην κυβέρνηση και μάλιστα με βάση τις τιμές λιανικής, τιμές δηλαδή σημαντικά υψηλότερες από εκείνες που ηφαρμακοβιομηχανία διαθέτει τα προϊόντα της. Εν ολίγοις, επιστρέφουμε στην κυβέρνηση χρήματα που ουδέποτε εισπράξαμε και μάλιστα για να καλύπτονται τα δημοσιονομικά ελλείμματα. Το ύψος των επιστροφών από τη φαρμακοβιομηχανία δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας «δείκτης αποτυχίας» για τον έλεγχο της φαρμακευτικής δαπάνης και της πιθανής σπατάλης από την πλευρά της κυβέρνησης. Αν δεν ληφθούν εδώ και τώρα διαρθρωτικά μέτρα που θα ελέγξουν τη ζήτηση και αν δεν εισαχθεί η έννοια της συνυπευθυνότητας στο clawback, η πρόσβαση των ασθενών στα φάρμακά τους, και πολύ περισσότερο στα μελλοντικά φάρμακα, τίθεται εν αμφιβόλω, ενώ οι φαρμακευτικές επιχειρήσεις εισέρχονται ακόμη περισσότερο σε τροχιά αποεπένδυσης. Το δίλημμα που αναδύεται είναι: «ανεξέλεγκτη δαπάνη και ελλείμματα» ή «ανάπτυξη και θέσεις εργασίας». Οι φαρμακευτικές επιχειρήσεις εξασφάλισαν επί σειρά ετών την πρόσβαση όλων των ασθενών στα φάρμακά τους, η κυβέρνηση τους οφείλει ένα πλαίσιο σταθερότητας και επαρκή προβλεψιμότητα του επιχειρηματικού περιβάλλοντος. Η συνυπευθυνότητα μεταξύ του κράτους και της φαρμακοβιομηχανίας, σε σχέση με την κάλυψη της υπέρβασης στη φαρμακευτική δαπάνη, είναι πρακτική που ακολουθείται σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Επιπρόσθετα, πρέπει να δοθούν και κίνητρα για ανάπτυξη, όπως π.χ. φορολογικά -οι επενδύσεις σε έρευνα και ανάπτυξη να αφαιρούνται από το clawback-, και να ενισχυθούν οι συνέργειες μεταξύ ελληνικών και διεθνών επιχειρήσεων. Η ελληνική κυβέρνηση έχει ευκαιρίες να συμμετάσχει σε στρατηγικό διάλογο με τους υπεύθυνους λήψης αποφάσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση και με τους εμπλεκόμενους φορείς τοπικά, προκειμένου να εξασφαλιστεί ένα ανθεκτικό και βιώσιμο σύστημα Υγείας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό της Πορτογαλίας, που η φαρμακοβιομηχανία υπέγραψε μνημόνιο συνεργασίας με τα Υπουργεία Οικονομικών, Ανάπτυξης και Υγείας. Ας ελπίσουμε να τις αξιοποιήσει… Ολύμπιος Παπαδημητρίου Πρόεδρος Δ.Σ. ΣΦΕΕ Το ύψος των επιστροφών είναι «δείκτης αποτυχίας» για τον έλεγχο τηςφαρμακευτικής δαπάνης από την πλευρά της κυβέρνησης ΟΣΦΕΕ Ο Σύνδεσμος Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδος ΣΦΕΕ αποτελεί έναν από τους πιο καινοτόμους, παραγωγικούς και εξωστρεφείς κλάδους της εθνικής οικονομίας. Εκπροσωπεί περισσότερο από το 95% της αγοράς φαρμάκου που δραστηριοποιείται στη χώρα μας. Οι 63 εταιρείες-μέλη του -27 ελληνικές και 36 πολυεθνικές- επενδύουν διαρκώς στη δημιουργία αποτελεσματικών φαρμάκων και θεραπειών, για να διασφαλίσουν το δικαίωμα όλων στην υγεία και μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Ο ΣΦΕΕ ιδρύθηκε το 1982 και επί 36 χρόνια εργάζεται για την προώθηση θέσεων που προάγουν το κοινό συμφέρον των ασθενών, των φαρμακευτικών επιχειρήσεων και των εργαζομένων σε αυτές. Ο ΣΦΕΕ από το 1983 είναι μέλος της EFPIA (European Federation of Pharmaceutical Industries and Associations), η οποία αποτελεί τη φωνή της φαρμακοβιομηχανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. ΗEFPIA εκπροσωπεί 34 Συνδέσμους Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων των κρατών-μελών της Ε.Ε. και 1.900 εταιρείες που επικεντρώνονται στην έρευνα, την ανάπτυξη, την παραγωγή νέων φαρμάκων, με στόχο τη βελτίωση της υγείας και της ποιότητας ζωής στον κόσμο. Ο τομέας τουΦαρμάκου αναδείχθηκε σε μοντέλο για τη μείωση των δημοσίων δαπανών και υπέστη σχεδόν κάθε μορφής μέτρο που αναφέρεται στη διεθνή βιβλιογραφία για την περιστολή της δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης 33 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2018
RkJQdWJsaXNoZXIy ODAxNzc=