Who is who Ο καθηγητής John Davis είναι παγκοσμίως αναγνωρισμένος πρωτοπόρος σε θέματα που αφορούν τις οικογενειακές επιχειρήσεις, τον οικογενειακό πλούτο και το family office. Από τη δεκαετία του ‘70, είναι κορυφαίος ερευνητής, συγγραφέας, σύμβουλος και ομιλητής όσον αφορά την οικογενειακή επιχείρηση και είναι ο δημιουργός ορισμένων από τα πιο εύστοχα εννοιολογικά πλαίσια. Στο MIT Sloan School of Management ηγείται στο σύνολο των executive προγραμμάτων για οικογενειακές επιχειρήσεις (Family Enterprise Programs), ενώ επιβλέπει την τρέχουσα έρευνα για μια σειρά αναδυόμενων ζητημάτων. Εργάζεται στο Πρόγραμμα Inclusive CapitalismProgramme του Saïd Business School για το Purposeful Ownership στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, το οποίο ερευνά πώς η ιδιοκτησία της οικογένειας επηρεάζει το σκοπό και τις επιδόσεις των εταιρειών, ενώ ο εκτεταμένος όγκος του εκπαιδευτικού υλικού του χρησιμοποιείται από τις μεταπτυχιακές σχολές επιχειρήσεων σε όλο τον κόσμο. Δημιούργησε πολλές από τις κορυφαίες έννοιες στον τομέα, όπως το Μοντέλο Οικογενειακής Επιχειρηματικής Αειφορίας (Family Enterprise Sustainability Model) και το Πλαίσιο για τον Οικογενειακό Πλούτο (Family Wealth Paths framework). Με τον καθηγητή του Χάρβαρντ, Renato Tagiuri, συνδημιούργησε το μοντέλο τριών κύκλων του οικογενειακού επιχειρηματικού συστήματος, το θεμελιώδες πρότυπο στον τομέα. Είναι συν-συγγραφέας των βιβλίων Generation to Generation: Life cycles of the Family Business και Next Generation Success, ενώ είναι αυτός που ίδρυσε το χώρο διαχείρισης οικογενειακών επιχειρήσεων του Χάρβαρντ κατά τη διάρκεια των 21 ετών του στην σχολή Harvard Business School. Συμβουλεύει οικογενειακές επιχειρήσεις σε περισσότερες από 65 χώρες, συμπεριλαμβανομένων πολλών από τις κορυφαίες οικογένειες του κόσμου, ενώ είναι ιδρυτής και πρόεδρος του Cambridge Family Enterprise Group, ενός παγκόσμιου συμβουλευτικού, εκπαιδευτικού και ερευνητικού οργανισμού για οικογενειακές επιχειρήσεις. μαντικά την κατεύθυνση της εταιρείας, τότε η επιχείρηση γίνεται οικογενειακή. Η επιρροή αυτή των μελών της οικογενείας μπορεί να εκφράζεται μέσω διοικητικών θέσεων, ρόλων διακυβέρνησης, δικαιωμάτων ιδιοκτησίας ή ακόμη και οικογενειακών σχέσεων. Η αλλαγή αυτή σημαίνει πως οι επιχειρηματικές αποφάσεις πλέον λαμβάνονται με γνώμονα τον αντίκτυπο που θα έχουν στην οικογένεια, ενώ παράλληλα οι αξίες και οι στόχοι της οικογένειας καθορίζουν αυτές τις αποφάσεις. Συχνά, ένα από τα πράγματα που παρατηρεί κανείς είναι πως οι επενδύσεις πλέον γίνονται με μακροπρόθεσμη προοπτική, καθώς πλέον ο ιδρυτής ενδιαφέρεται να επενδύσει σε ευκαιρίες που θαωφελήσουν τη μελλοντική γενιά.Με την πάροδο των ετών και καθώς ο ιδρυτής παραχωρεί τον έλεγχο της ιδιοκτησίας στη δεύτερη γενιά και η επιχείρηση ανήκει σε πολλά μέλη της οικογένειας ταυτόχρονα, τότε είναι ακόμη πιο προφανές για τον εξωτερικό παρατηρητή πως πλέον πρόκειται για μια οικογενειακή επιχείρηση. Φυσικά, πάντα μετράει σε ποιον ανήκει η επιχείρηση. Οι ιδιοκτήτες που ελέγχουν τη διαδικασία ψηφοφορίας είναι αυτοί που αποφασίζουν σημαντικά θέματα όπως ο τομέας δραστηριοποίησης, η ταχύτητα ανάπτυξης, το ποσοστό ρίσκου που θα ληφθεί, τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων που θα «στρατολογηθούν» ή θα αναπτυχθούν, οι τρόποι επιβράβευσης της αποδοτικότητας, οι αξίες της επιχείρησης κ.λπ. Αυτές είναι κατά κύριο λόγο αποφάσεις που λαμβάνει η ιδιοκτησία. Όταν η ιδιοκτησία και συνεπώς και αυτές οι αποφάσεις ελέγχονται από μια οικογένεια, έχουμε να κάνουμε με μια οικογενειακή επιχείρηση. Επομένως, ένας CEO μπορεί και να μην αποτελεί μέλος της οικογένειας, καθώς αυτό δεν επηρεάζει εάν η επιχείρηση είναι οικογενειακή. Αρκεί η οικογένεια να διατηρεί τον έλεγχο σε επίπεδο ιδιοκτησίας. Υπό αυτό το πρίσμα, καθώς μια οικογενειακή επιχείρηση καθορίζεται από τον έλεγχο της ιδιοκτησίας της επιχείρησης και όχι τις αγορές δραστηριοποίησής της, δεν έχει σημασία αν διαθέτει τοπική, εθνική, περιφερειακή, πολυεθνική ή παγκόσμια παρουσία. Το πού δραστηριοποιείται μια επιχείρηση δεν αποτελεί ένδειξη σχετικά με τον αν είναι οικογενειακή. Υπάρχουν εκατοντάδες παραδείγματα υψηλής απόδοσης ηγετικών στον τομέα τους επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται σε παγκόσμιο επίπεδο και ελέγχονται από την οικογένεια που τις ίδρυσε και η οποία αποφάσισε πως προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι και η αποστολή της, ήταν απαραίτητη η παγκόσμια ανάπτυξη. Δεν είναι λιγότερο οικογενειακές επιχειρήσεις από εκείνες που έχουν αποφασίσει να δραστηριοποιούνται σε μικρότερη κλίμακα. Πώς θα πρέπει να προσεγγίζει μια οικογενειακή επιχείρηση το ζήτημα της διαδοχής; Πού θα πρέπει να εστιάζει; Η διαδοχή θα πρέπει να ξεκινά με συζητήσεις. Θα πρέπει αρχικά να αποτελέσει θέμα συζήτησης τι ακριβώς θέλει να χτίσει και να διατηρήσει η οικογένεια Οι οικογένειες και οι εταιρείες σήμερα αντιμετωπίζουν έναν κόσμο που είναι ρευστός (volatile), αβέβαιος (uncertain), πολύπλοκος (complex) και διφορούμενος (ambiguous) (VUCA). Σε αυτό πλαίσιο, η διατήρηση της επιτυχίας μιας οικογένειας γίνεται δυσκολότερη 47 ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2019
RkJQdWJsaXNoZXIy ODAxNzc=