Ο Χάρης Μ., καλό στέλεχος επιχείρησης μεσαίου μεγέθους αλλά σε κλάδο με προοπτικές, συχνά-πυκνά με ρωτούσε αν ένας μάνατζερ γεννιέται ή αν φτιάχνεται. Και το ερώτημα τον απασχολούσε, γιατί κάποιοι βαρυσήμαντοι συνάδελφοί του πιστεύουν την πρώτη εκδοχή. Δηλαδή, αυτή που λέει ότι ένας μάνατζερ γεννιέται. Προσωπικά, η δημοσιογραφική μου εμπειρία στο χώρο των επιχειρήσεων δεν με βρίσκει σύμφωνο με την απολυτότητα της ιδέας ότι ένας μάνατζερ γεννιέται, χωρίς να παραγνωρίζω το ρόλο της προσωπικότητας του καθενός και το πόσο αυτή επηρεάζει τους τρόπους του και τις αποφάσεις του, εν τούτοις είμαι σίγουρος ότι η πείρα και ημελέτη παίζουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση και την αποτελεσματικότητα του πώς ένας μάνατζερ διοικεί μια επιχείρηση ή μια ομάδα. Για να γίνω πιο σαφής δε, επισημαίνω ότι παλαιότερα αλλά και πιο πρόσφατα, σημαντικές έρευνες που έγιναν για να μελετηθούν οι ικανότητες που διαθέτουν οι επιτυχημένοι γενικοί διευθυντές, και συγκεκριμένα η έρευνα της Ρόζμαρυ Στιούαρτ, καταλήγουν σ’ έναν αριθμό χαρακτηριστικών που παρατηρήθηκαν σ’ όλους αυτούς που περιελήφθησαν στημελέτη. Αυτά είναι: 1Ηέφεση για σκληρή δουλειά και, σε μερικές περιπτώσεις, ιδιαίτερα σκληρή δουλειά. 2Η επιμονή και η αποφασιστικότητα, που ορισμένες φορές προσεγγίζει τα όρια της στενοκεφαλιάς. 3Η επιθυμία για ανάληψη κινδύνων και ευθυνών, που μερικές φορές είναι πολύ μεγάλες. 4Η ικανότητα να εμπνέουν αισιοδοξία και ενθουσιασμό σε κείνους των οποίων η συνεργασία και οι υπηρεσίες τους είναι απαραίτητες. 5Η σκληρότητα, που σε μερικές περιπτώσεις πλησιάζει τα όρια της βαναυσότητας. Οι ψυχολόγοι πιστεύουν ότι η προσωπικότητά μας διαμορφώνεται στα πρώτα χρόνια της ζωής μας. Προφανώς, στην κούνια ή στον βρεφικό σταθμό μαθαίνουμε να γινόμαστε σκληροί. Αν τα πράγματα είναι όντως έτσι, ίσως τότε δεν είμαστε σε θέση να κάνουμε και πολλά πράγματα πάνωσ’ αυτό τo θέμα όταν μεγαλώσουμε και γίνουμε διευθυντές. Το να στεκόμαστε επί δέκα λεπτά κάθε πρωί μπροστά στον καθρέφτη και να εξασκούμαστε στο να γίνουμε σκληροί, ίσως να μη μας φέρει και πολύ σπουδαία αποτελέσματα. Ούτε οι παραινέσεις απ’ τον προϊστάμενό μας θα μας ωφελήσουν πολύ στο να φέρουμε στην επιφάνεια διάφορα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς μας, ούτε το να παρακολουθήσουμε σεμινάρια ή το να διαβάσουμε βιβλία σχετικά με το management. Μπορούμε όμως να αλλάξουμε τον τρόπο συμπεριφοράς μας - τον τρόπο δηλαδή με τον οποίο εκφράζουμε την προσωπικότητά μας. Και η καθοδήγηση, όχι όμως οι παραινέσεις από εξωγενείς παράγοντες, αλλά από μας τους ίδιους, μπορούν να βοηθήσουν. Αν ξέρουμε τι είναι αυτό που ζητάμε, υπάρχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να το βρούμε. Από την άποψη αυτή, λοιπόν, επειδή τίθεται το ερώτημα τι μπορούμε να κάνουμε, πιστεύω ότι ήταν πολύ καλή η απάντηση του Φράνσις Μπέικον όταν έγραψε ότι «η μελέτη τελειοποιεί την προσωπικότητά μας και η πείρα τελειοποιεί τη μελέτη». Υπάρχει αντίρρηση; Το να κοιτιέται κανείς δέκα λεπτά κάθε πρωί μπροστά στον καθρέφτη, δεν είναι βέβαιο ότι φέρνει αποτελέσματα. του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου «Η μελέτη τελειοποιεί την προσωπικότητά μας και η πείρα τελειοποιεί τη μελέτη» Φράνσις Μπέικον Ξέρουμε τι θέλουμε; άποψη 66 ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2019
RkJQdWJsaXNoZXIy ODAxNzc=