businessleadership Όπως φαίνεται, ακόμη και αν μια γυναίκα σπάσει το λεγόμενο «glass ceiling», αυτό δεν θα σημαίνει πως τα εμπόδια για την πορεία της θα έχουν περάσει στο παρελθόν… Γράφει ο Χρήστος Λογαράς Διαβάζουμε και ακούμε συχνά για γυναίκες (ή άτομα που ανήκουν σε μια υποεκπροσωπούμενη ομάδα) να κατορθώνουν να «σπάσουν» τη γνωστή «γυάλινη οροφή» (Glass Ceiling), δηλαδή το αόρατο εμπόδιο που βρίσκεται ανάμεσα σε εκείνους και στην επαγγελματική τους ανέλιξη προς υψηλότερες θέσεις ευθύνης. Είναι, όμως, αυτό το τελευταίο εμπόδιο; Φυσικά, μια προαγωγή δεν εγγυάται τη σίγουρη επιτυχία κάποιου ή κάποιου που σπάει το φράγμα. Εν έτει 2021, οι CEOs δέχονται μεγάλες πιέσεις, τόσο από τους υπαλλήλους της επιχείρησης που διοικούν όσο και από τους πελάτες της να αυξήσουν την ποικιλομορφία του ανθρώπινου δυναμικού τους, κυρίως στα υψηλόβαθμα κλιμάκια. Δεν τίθεται αμφιβολία ότι η διαφορετικότητα του εργατικού δυναμικού στο επίπεδο της διοίκησης της εταιρείας είναι κάτι θετικό και απόλυτα θεμιτό. Όπως γίνεται γνωστό από μια έρευνα της Boston Consulting Group, η αύξηση της ποικιλομορφίας στο εργατικό δυναμικό αυξάνει τα κέρδημιας επιχείρησης. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα μιας άλλης μελέτης με δείγμα 22.000 εταιρειών, οργανισμοί με περισσότερες γυναίκες στο διοικητικό συμβούλιο είναι πιο κερδοφόρες. Δηλαδή η αύξηση της διαφορετικότητας ισούται με την αύξηση της απόδοσης. Οι εν λόγω πιέσεις, σε συνδυασμό με τις επιταγές των καιρών, «στρώνουν» έναν άλλοτε τραχύ δρόμο για μια προαγωγή σε μια γυναίκα που μπορεί, όμως, (συνειδητά ή όχι), να υπογράφει συμβόλαιο με την αποτυχία της, και αυτό λόγω του λεγόμενου Glass Cliff. Πετώντας την «καυτή πατάτα» Μέχρι πρότινος θεωρείτο ότι η γυάλινη οροφή αποτελούσε και το τελευταίο «εμπόδιο» για την ανάληψημιας ηγετικής θέσης στον επιχειρηματικό κόσμο. Όμως υπάρχει και ο γυάλινος γκρεμός (Glass Cliff). Ο όρος αυτός χαρακτηρίζει το φαινόμενο σύμφωνα με το οποίο οι γυναίκες αναλαμβάνουν υψηλόβαθμες θέσεις σε μια επιχείρηση ή στην πολιτική σκηνή σε περιόδους κρίσης ή ύφεσης κατά τις οποίες οι πιθανότητες για αποτυχία είναι αυξημένες. Ιδίως, ο «γυάλινος γκρεμός» μπορεί να ενισχύσει περαιτέρω την επιβλαβή -για όλους- ιδέα ότι οι γυναίκες δεν μπορούν να διοικήσουν. Ωστόσο, αυτό που έχει σημασία είναι η στιγμή και ο τρόπος που μια γυναίκα ή ένα άτομο που ανήκει σε μια υποεκπρωσοπούμενη ομάδα αναλαμβάνει μια ηγετική θέση, δεδομένου ότι είναι πολύ δύσκολο να αρνηθεί μια τέτοια πρόταση όταν οι ευκαιρίες που παρουσιάζονται είναι ελάχιστες. Μήπως η εν λόγω επιλογή γίνεται σε μια περίοδο σίγουρης αποτυχίας που αναπόφευκτα θα χρεωθεί η γυναίκα που αναλαμβάνει, δημιουργώντας μια παρένθεση, πετώντας την καυτή πατάτα, μέχρι να αναλάβει κάποιος άλλος, πιο αρεστός στα διοικητικά μέλη; Το 2003, οι Times δημοσίευσαν ένα άρθρο με υπαινιγμούς ότι ο λόγος που τόσες επιχειρήσεις έχουν αρνητική πορεία είναι ότι στο «τιμόνι» τους έχουν γυναίκες. Η καθηγήτρια του Πανεπιστημίου του Έξετερ, Michelle Ryan, μαζί με το συνάδελφό της, Alex Haslam, αποφάσισαν να ερευνήσουν τον εν λόγω ισχυρισμό. Η έρευνά τους, που δημοσιεύτηκε το 2005, έδειξε, όπως είναι φυσικό, ότι δεν φταίει το φύλο τους όσον αφορά την αποτυχία τους αλλά η χρονική στιγμή κατά την οποία ανέλαβαν τη θέση, δηλαδή σε περίοδο που η εταιρεία ήδη δεν τα πήγαινε καλά, δημιουργώντας και τον όρο «γυάλινος γκρεμός». «Αν οι γυναίκες αναλαμβάνουν σε περιόδους κρίσης, δεν σημαίνει ότι είναι ανίκανες να ηγηθούν, απλώς η ηγεσία εν κρίσει είναι πολύ πιο δύσκολη και αβέβαιη σε σχέση με την περίοδο που όλα βαίνουν καλώς για μια επιχείρηση», αναφέρει η Ryan. Το πραγματικό εμπόδιο λοιπόν δεν είναι η γυάλινη οροφή αλλά ο γυάλινος γκρεμός, καθώς δεν έχει σημασία αν κάποιος θα επιλεγεί για μια ηγετική θέση τη στιγμή που αυτή η επιλογή προδιαγράφεται ότι θα αποβεί μοιραία ενδεχομένως για την καριέρα του και τη φήμη των ικανοτήτων του ως ηγέτη. «Μπορεί να διαπιστώσει κανείς ότι οι γυναίκες δεν αντέχουν για πολύ καιρό σε αυτές τις θέσεις ή μπορεί να δεχθούν πολλά αρνητικά σχόλια για τον τρόπο διαχείρισης των πραγμάτων, γεγονός που ενισχύει περαιτέρω το στερεότυπο ότι οι γυναίκες (και οι έγχρωμοι άνθρωποι) είναι ανεπαρκείς όσον αφορά την ηγεσία», προσθέτει η Ryan. Για ποιους λόγους γίνεται αυτήη επιλογή; Εάν ένας οργανισμός θέλει να υιοθετήσει την κουλτούρα της διαφορετικότητας χρειάζεται ουσιαστική ένταξη των ανθρώπων που την εκπροσωπούν Το φαινόμενο “Glass Cliff” Ο κίνδυνος μετά τη γυάλινη οροφή… 36 ΜΑΡΤΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2021 Women & Leadership «Ηγεσία με άρωμα γυναίκας»
RkJQdWJsaXNoZXIy ODAxNzc=