ΑΡΘΡΟ | CSR HELLAS 10 εριβαλλοντικοί κίνδυνοι, κλιματική αλλαγή, βιοποικιλότητα, ενεργειακή κρίση: αυτές ίσως είναι οι πρώτες λέξεις που έρχονται στο μυαλό μας όταν ακούμε για βιωσιμότητα - και δικαιολογημένα. Αναμφισβήτητα, η δράση για το κλίμα οφείλει να αποτελεί προτεραιότητα σε παγκόσμιο επίπεδο, και σωστά οι περιβαλλοντικοί παράγοντες είναι τοποθετημένοι ως το πρώτο «γράμμα» στο ακρωνύμιο ESG. Όμως, καθώς επιταχύνουμε τις προσπάθειές μας προς αυτήν την κατεύθυνση, δεν πρέπει να ξεχνάμε να στρέφουμε το βλέμμα και στον ανθρώπινο παράγοντα, εφόσον θέλουμε να διασφαλίσουμε μια δίκαιη μετάβαση. Άλλωστε, οι κοινωνικές αντιπαραθέσεις αντιπροσωπεύουν το 64% του συνόλου των αντιπαραθέσεων ESG που αντιμετωπίζουν οι ευρωπαϊκές εταιρείες, σύμφωνα με έρευνα της Moody’s, ξεπερνώντας και τα περιβαλλοντικά θέματα αλλά και τα θέματα διακυβέρνησης. Παράλληλα, το 2022 η αναφορά του World Economic Forum για τους διεθνείς κινδύνους κατατάσσει τη διάβρωση της κοινωνικής συνοχής ως τον τέταρτο σοβαρότερο κίνδυνο σε παγκόσμια κλίμακα για τα επόμενα 10 χρόνια. Έτσι, είναι ξεκάθαρο πως πρέπει τόσο να αναγνωρίζουμε αυτή τη διάσταση όσο και να την αντιμετωπίζουμε. Τα κοινωνικά ζητήματα και οι αντίστοιχες ανησυχίες δεν είναι κάτι καινούργιο, αλλά αναμφισβήτητα η πανδημία μάς ανάγκασε να κοιτάξουμε στα μάτια τις ανισότητες που επικρατούν διαχρονικά με βάση το φύλο, την καταγωγή κ.ά. Παράλληλα, όμως, τις επιδείνωσε, επηρεάζοντας δυσανάλογα ορισμένες κοινωνικές ομάδες. Θέματα όπως οι εργασιακές συνθήκες, τα ανθρώπινα δικαιώματα και η ψυχική υγεία, απέκτησαν για πρώτη φορά κεντρική θέση στη συζήτηση, εκθέτοντας τόσο τους κινδύνους όσο και τις ευκαιρίες που μπορούν να προκύψουν από τη σωστή διαχείριση των ζητημάτων αυτών, σε επιχειρησιακό αλλά και εθνικό επίπεδο. Έτσι, οι δεσμεύσεις και οι αναγγελίες αξιών που συνάδουν με την ισότητα, τη συμπερίληψη και την αλληλεγγύη, έχουν, φυσικά, επίσης φτάσει σε νέα ύψη, καθώς αυτή πλέον αναγνωρίζεται ως η σωστή, η κοινωνικά (ειρωνικά ίσως) αποδεκτή ρητορική και προσέγγιση. Έτσι, λοιπόν, είναι ξεκάθαρο ότι ο τρόπος που μετράμε την αξία έχει πλέον αλλάξει, και μαζί του αλλάζει (ή, τουλάχιστον, σύντομα οφείλει να αλλάξει) και ο τρόπος που την απεικονίζουμε. Ενώ σήμερα βλέπουμε πως οι πολιτικές και στρατηγικές που κάνουν πράξη, με μετρήσιμους στόχους, τις θεωρητικές αυτές πεποιθήσεις περί κοινωνικής υπευθυνότητας, δεν αναλογούν στο ίδιο επίπεδο ωριμότητας και έκτασης όσο η αντίστοιχη ρητορική (οδηγώντας στο λεγόμενο blue washing), το επερχόμενο κανονιστικό πλαίσιο θα καταστήσει την ταύτιση θεωρίας και πράξης υποχρεωτική. Για την ακρίβεια, η πρόσφατη Οδηγία για την υποβολή Εκθέσεων Εταιρικής Βιωσιμότητας (Corporate Sustainability Reporting Directive - CSRD) της Ε.Ε., και τα Ευρωπαϊκά Πρότυπα Απολογισμού Βιωσιμότητας (European Sustainability Reporting Standards – ESRS) της EFRAG για την εφαρμογή της οδηγίας αυτής, διαμορφώνουν μία νέα συνθήκη στην οποία οι εταιρείες (σταδιακά, αναλόγως μεγέθους, χώρας δραστηριότητας και κλάδου) οφείλουν να εκδίδουν εκθέσεις για το σύνολο των ουσιωδών, από άποψης βιωσιμότητας, θεμάτων. Αυτή η εξέλιξη έχει σημασία όχι μόνο από νομικής άποψης, αλλά και από οικονομικής, καθώς τα κοινωνικά θέματα αποκτούν πλέον ουσία και Ο παράγοντας “S” στις εκθέσεις βιωσιμότητας H κοινωνική διάσταση είναι πολύ σημαντική τόσο γενικά για τη βιωσιμότητα όσο και ειδικότερα για τη Λογοδοσία Αειφορίας. ΤΗΣ ΑΡΙΆΔΝΗΣ ΣΤΆΓΚΟΥ-ΜΠΕΛΛ, PROJECT MANAGER, CSR HELLAS Π
RkJQdWJsaXNoZXIy ODAxNzc=