ΑΡΘΡΟ | CSR HELLAS 46 μετάβαση από το παραδοσιακό ζεύγος «ρίσκου-απόδοσης» σε ένα τρίποδο «ρίσκου-απόδοσης-αειφορίας» αποτελεί μια οργανωτική πρόκληση για την εταιρική χρηματοδότηση. Είναι, επίσης, μια πρόκληση όσον αφορά τα εργαλεία, τη διαχείριση δεξιοτήτων και την κουλτούρα. Παράλληλα, αλλάζει και το ρόλο και την εταιρική καθημερινότητα στις επιχειρήσεις. Τα Διοικητικά Συμβούλια, οι γενικοί διευθυντές και –αναλόγως του τομέα δραστηριοποίησης– η C-Suite στελέχωση των εταιρειών, αναζητούν τα μονοπάτια που θα οδηγήσουν τους οργανισμούς τους σε ασφαλή συμπεράσματα, τόσο ως προς τον τρόπο που θα επιμετρηθεί το βιώσιμο αποτύπωμα των επιχειρήσεων που εκπροσωπούν, όσο και ως προς το βαθμό εξασφάλισης που θα προσφέρει το αποτύπωμα αυτό αξιολογούμενο από τις τράπεζες, ώστε να μην αποτελέσει αιτία δημιουργίας χρηματοδοτικού προβλήματος. Άλλωστε, ο εφαρμοστικός μοχλός ολόκληρης της διαδικασίας μετάβασης, εδράζεται ακριβώς σε αυτό τον πυλώνα: τη χρηματοδότηση. Η ολιστική διαφοροποίηση, την οποία προκαλεί η Ταξινομία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε συνδυασμό με τη νομολογία που έχει προωθήσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, μετασχηματίζουν τις Οικονομικές Διευθύνσεις σε βασικό άξονα στρατηγικού σχεδιασμού των εταιρειών, καθώς πλέον, ο οικονομικός διευθυντής είναι ο ομφαλός συγκέντρωσης και αξιολόγησης, σειράς εξειδικευμένων –και πρωτίστως– ποιοτικών πληροφοριών, ικανών να προκαλέσουν δομικές μεταβολές στη χρηματοοικονομική φυσιογνωμία της επιχείρησης (δανεισμός με χαμηλά επιτόκια, άνοδος της αξίας της μετοχής, πρόκληση ενδιαφέροντος από επενδυτές, συμμετοχή σε ενδεχόμενη δημόσια χρηματοδότηση). Δεδομένου του πλαισίου που ήδη εφαρμόζεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οι εταιρείες ήδη καλούνται –με βάση συγκεκριμένα κριτήρια επιλεξιμότητας– να παρουσιάσουν τους Μη Χρηματοοικονομικούς τους Απολογισμούς, βάσει των οποίων θα οικοδομηθεί το αξιολογικό επενδυτικό πλέγμα κρίσης κάθε επιχείρησης. Ο κλάδος, το εταιρικό μέγεθος, η περιοχή δραστηριοποίησης, ο βαθμός διείσδυσης στο τοπικό οικονομικό οικοσύστημα και το παραγόμενο προϊόν ή υπηρεσία, περιχαράσσουν το πεδίο, εντός του οποίου αξιολογείται ο κάθε παίκτης. Τα δεδομένα αυτά οδηγούν τις επιχειρήσεις, μέσω των Οικονομικών Διευθύνσεων, στην εκπόνηση ενός λειτουργικού δίπολου, επί του οποίου δρα πλέον ο οργανισμός. Ο πρώτος πόλος αφορά τη διαχείριση των υφιστάμενων δομών, καθώς και τη μεθοδολογία κάθε μελλοντικής επιχειρησιακής ή χρηματοοικονομικής επιλογής. Η επιχείρηση καλείται να γνωστοποιήσει, αναλυτικά και τεκμηριωμένα, κατ’ ελάχιστον, το σύνολο των σημαντικών πληροφοριών της σχετικά με ορισμένες κατηγορίες ζητημάτων, όπως : περιβαλλοντικά, κοινωνικά και εργασιακά θέματα, ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, θέματα σχετικά με την καταπολέμηση της διαφθοράς και της δωροδοκίας. Στο πλαίσιο της δημοσιοποίησης των πληροφοριών θα πρέπει να παρέχονται στοιχεία σχετικά με τη στρατηγική προσέγγιση των μη χρηματοοικονομικών ζητημάτων· τι κάνει μια εταιρεία, πώς το κάνει και γιατί το κάνει. Αυτό δεν εμποδίζει την ενδεδειγμένη συνεκτίμηση εμπορικά ευαίσθητων πληροφοριών. Οι συναφείς πληροφορίες μπορούν να κοινοποιούνται με ευρύτερους όρους, οι οποίοι εξακολουθούν να παρέχουν χρήσιμες πληροφορίες στους επενδυτές και άλλους ενδιαφερόμενους φορείς. Με τη δημοσιοποίηση των στόχων, των κριτηρίων αναφοράς και των δεσμεύσεων, μια εταιρεία μπορεί να συνδράμει τους επενδυτές και άλλους ενδιαφερόμενους φορείς να κατανοήσουν το πλαίσιο στο οποίο εντάσσονται οι επιδόσεις της. Αυτό μπορεί να είναι χρήσιμο κατά την εκτίμηση των μελλοντικών προοπτικών. Η εξωτερική παρακολούθηση των δεσμεύσεων και Οι οικονομικοί διευθυντές ως στρατηγικοί εταίροι Η νέα εταιρική καθημερινότητα των ESG. ΤΟΥ ΒΑΣΊΛΗ ΚΟΥΦΟΎ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΎ ΔΙΕΥΘΥΝΤΉ CSR HELLAS, ΙΔΡΥΤΉ ΚΑΙ MANAGING PARTNER, CAPA EPSILON H
RkJQdWJsaXNoZXIy ODAxNzc=