άρθρο 15 α) συγκροτούμε τομεακές και κλαδικές πολιτικές εκεί που δεν υπάρχουν (φάρμακα, ενέργεια, αγροδιατροφή κ.ά.), β) θεσπίζουμε πολιτικές και διαδικασίες για τη δημιουργία ή την ενίσχυση διακλαδικών διασυνδέσεων και ενισχύουμε τις ενδογενείς δυνάμεις της ανάπτυξης, γ) δημιουργούμε νέα εργαλεία χρηματοδότησης (π.χ. θεσμοί μικροπιστώσεων) και μία αναπτυξιακή τράπεζα στην υπηρεσία της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας, των τοπικών συνεταιρισμών και κοινωνιών, δ) δημιουργούμε νέα αδειοδοτικά καθεστώτα και νομικά πλαίσια ίδρυσης και λειτουργίας των επιχειρήσεων, που διασφαλίζουν διαφάνεια, απλούστευση και ταχύτητα διαδικασιών και μειωμένο κόστος γραφειοκρατικών συναλλαγών, ε) δημιουργούμε νέου τύπου σχέσεις κράτους και επιχειρήσεων με διαφάνεια και ισονομία, ενάντια σε πελατειακές λογικές και διακρίσεις του παρελθόντος με αποτέλεσμα τον περιορισμό της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς, στ) ενθαρρύνουμε τη δημιουργία νέων θεσμών συμμετοχής της κοινωνίας στην αναπτυξιακή διαδικασία και προωθούμε την ανάπτυξη σχημάτων κοινωνικής οικονομίας, ζ) επιλύουμε προβλήματα του παρελθόντος που λειτουργούσαν ως μηχανισμοί αναπαραγωγής μιας άναρχης, αποσπασματικής, και άνισης ανάπτυξης (βλ ελλείψεις σε δασικούς χάρτες, Κτηματολόγιο, χρήσεις γης), και δημιουργούμε τις προϋποθέσεις για το σχεδιασμό και τον κοινωνικό έλεγχο της ανάπτυξης. Στην υλοποίηση ενός παρόμοιου παραγωγικού υποδείγματος η ελληνική επιχειρηματικότητα ήδη συμβάλλει καταλυτικά με την ανάληψη παραγωγικών επενδύσεων και τη στροφή σε εξαγωγικές δραστηριότητες, δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας. Συγκεκριμένα, αξιοσημείωτη βελτίωση σημείωσε το επιχειρηματικό κλίμα στην Ελλάδα από το α’ πεντάμηνο 2016 ως το α’ πεντάμηνο 2018, με το δείκτη οικονομικού κλίματος να βελτιώνεται 11,7%, το δείκτη επιχειρηματικών προσδοκιών στη βιομηχανία 18,4% και το δείκτη ΡΜΙ 9,4% αντίστοιχα. Σ’ αυτή την ανοδική πορεία ηγετικός κλάδος είναι η βιομηχανία (11,5% αύξηση όγκου παραγωγής από Ιανουάριο 2016 ως Απρίλιο 2018), η οποία έχει ως κινητήρια δύναμη ανάπτυξης την εξωστρέφειά της, με τις εξαγωγικές μικρομεσαίες βιομηχανίες να εκπροσωπούν πλέον το 31% του τομέα (έναντι 26% το 2012). Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι άνω του ½ των εξαγωγικών ΜμΕ κατάφεραν να αυξήσουν τις εξαγωγές τους κατά τη διάρκεια της κρίσης. Ενδεικτικό στοιχείο βελτίωσης της επιχειρηματικότητας είναι η εξέλιξη του αριθμού των καθαρών συστάσεων επιχειρήσεων από -1.383 το α’ εξάμηνο 2016 σε 3.616 το ίδιο διάστημα το 2017 και 7.773 αντίστοιχα το 2018. Συγχρόνως, μεταξύ α’ τριμήνου 2018 και α’ τριμήνου 2016 δημιουργήθηκαν 120.000 θέσεις απασχόλησης και το ποσοστό ανεργίας μειώθηκε κατά 3,7 εκατοστιαίες μονάδες (από 24,9% σε 21,2%). Τέλος, την πρόοδο της ελληνικής επιχειρηματικότητας έρχονται να υπογραμμίσουν: (α) η βελτίωση των μετά από φόρους κερδών των εισηγμένων στο ΧΑ επιχειρήσεων το 2017 κατά 31% έναντι του 2016 και κατά 276% έναντι του 2014, (β) η επιτάχυνση των αποκρατικοποιήσεων (βλ ‘’Financial Times’’ 6/6/2018), (γ) η αύξηση του ποσοστού των καινοτόμων επιχειρήσεων από 51% την περίοδο 20122014 σε 57,7% το διάστημα 2014-2016 και (δ) η μείωση των Μη Εξυπηρετούμενων Ανοιγμάτων (ΜΕΑ) κατά 14% την περίοδο Μάρτιος 2016 - Μάρτιος 2018. Οι θετικές αυτές εξελίξεις, όμως, δεν αρκούν. Για να αποκτήσει αναπτυξιακή δυναμική η ελληνική οικονομία, χρειάζεται η επιχειρηματικότητα, με υψηλό αίσθημα κοινωνικής ευθύνης, να ηγηθεί της εθνικής προσπάθειας τόσο με καινοτόμες και τεχνολογικά προηγμένες επενδυτικές πρωτοβουλίες, όσο και με δικτυώσεις, συνέργειες και εντονότερη εξαγωγική δράση, που να αξιοποιεί τις υφιστάμενες ευκαιρίες. Στοίχημα που με τη βοήθεια του αναπτυξιακού σχεδίου είμαι βέβαιος πως μπορεί να κερδίσει. Who is who Ο Γιάννης Δραγασάκης είναι αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης. Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 αναδείχθηκε Βουλευτής Επικρατείας με τον ΣΥΡΙΖΑ. Τον Ιανουάριο του ίδιου έτους, είχε εκλεγεί βουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ στη Β΄ Περιφέρεια Αθήνας. Υπήρξε επί σειρά ετών αντιπρόεδρος της Βουλής, μέλος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης και Πρόεδρος της υποΕπιτροπής για τον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη. Ήταν επί πολλά έτη μέλος της διαρκούς Επιτροπής της Βουλής για την οικονομία και τον προϋπολογισμό. Συμμετείχε, επίσης, ως μέλος στην αντιπροσωπεία του ελληνικού κοινοβουλίου στον ΟΑΣΕ. Είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ. Σπούδασε πολιτικές και οικονομικές επιστήμες στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Στα μαθητικά του χρόνια, ανέπτυξε δραστηριότητα ως μέλος της νεολαίας «Γρηγόρης Λαμπράκης». Ως φοιτητής συμμετείχε στην αντιδικτατορική δράση. Διετέλεσε Γραμματέας του Συλλόγου Ελλήνων Φοιτητών Λονδίνου. Υπήρξε ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ μέχρι το 1991 και του Συνασπισμού από την ίδρυσή του. Στις εκλογές του Ιουνίου 1989, εξελέγη βουλευτής Χανίων με τον ενιαίο Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου. Συμμετείχε, ως αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Οικονομίας, στην Οικουμενική Κυβέρνηση του Ξ. Ζολώτα (Νοέμβριος 1989 - Απρίλιος 1990). Επανεξελέγη βουλευτής Β΄ Αθήνας στις εκλογές 1996, 2004, 2007, Μαΐου και Ιουνίου 2012.
RkJQdWJsaXNoZXIy ODAxNzc=