RETAIL CEOs Insight

22 άρθρο Γιάννης Λιάρος, Γενικός Διευθυντής, Ελληνική Ένωση Επιχειρήσεων Οργανωμένης Εστίασης (ΕΠΟΕΣ) Τι έμαθε η εστίαση από την πανδημία; Αν το 2020 ήταν χρονιά απόλυτης ανα - τροπής για την αγορά και συνολικά για τις ζωές όλων παγκοσμίως, εξαιτίας μιας πρωτόγνωρης υγειονομικής κρίσης, το 2021 είναι έως τώρα η χρονιά που επι - βεβαίωνει ότι ο όποιος σχεδιασμός στο επιχειρηματικό πεδίο δεν μπορεί να βα - σίζεται σε σταθερές και δεδομένα, αλλά οφείλει να κινείται «out of the box», ανα - γνωρίζοντας αστάθμητους κινδύνους και διασφαλίζοντας ευελιξία και προσαρμο - στικότητα. Έως τις αρχές του 2020 καταγραφόταν ισχυρή τάση ανάκαμψης της οικονομίας και του επιχειρηματικού κλίματος στην Ελλάδα, όμως η πανδημία και το πάγω - μα της οικονομικής δραστηριότητας μας γύρισαν αρκετά χρόνια πίσω. Η πολιτεία έλαβε από την πρώτη στιγμή μέτρα, ειδικά για κλάδους όπως ο τουρισμός και η εστίαση, που δημιούργησαν ένα «δίχτυ ασφαλείας» το οποίο συγκράτη - σε την ανεργία και κράτησε ζωντανές επιχειρήσεις που παρέμεναν επί μήνες κλειστές. Όμως κανένα μέτρο στήριξης δεν υποκαθιστά τη λειτουργία μιας επι - χείρησης. Και καθώς το «δίχτυ ασφαλεί - ας» ήταν σφιχτό, όσο πλησιάζουμε στην επανεκκίνηση -βοηθούντων των εμβολι - ασμών- διαφαίνεται ο κίνδυνος μόλις το δίχτυ χαλαρώσει να φανεί η πραγματική έκταση του προβλήματος και να δούμε λουκέτα από όσους δεν θα μπορούν να ανταποκριθούν στις συσσωρευμένες ζη - μιές τόσων μηνών και να σηκώσουν το βάρος της επανεκκίνησης. Ασφαλείς προβλέψεις για επιστροφήστην κανονικότηταδεν μπορούν να γίνουν, ενώ ακόμα και μετά την επανεκκίνηση περιο - ριστικά μέτρα θα συνεχίσουν να ισχύουν γιαμεγάλοδιάστημα.Μπορεί, λοιπόν, ένα τέτοιο περιβάλλον να θεωρηθεί «κανονι - κότητα»; Από την άλλη, πόσο θα περιμέ - νουμε την κανονικότητα που γνωρίζαμε; Και είμαστε βέβαιοι ότι θα επιστρέψουμε σε αυτήν; Τους προηγούμενους μήνες, με την εστί - αση κλειστή υποχρεωτικά, ο κλάδος κι - νήθηκε για μεγάλο διάστημα μόνο μέσω take away και, κυρίως, delivery, τα οποία δεν απέτρεψαν την τεράστια ζημιά, αλλά συντήρησαν μια στοιχειώδη λειτουργία κάποιων επιχειρήσεων. Στο διάστημα αυτό είδαμε επιχειρήσεις του κλάδου που ποτέ δεν είχαν δραστηριοποιηθεί στο delivery να αλλάζουν πολιτική και να στρέφονται στη μοναδική επιλογή που είχαν. Προχώρησαν μάλιστα ένα βήμα πα - ραπέρα, προσαρμόζοντας όχι το προϊόν τους στο delivery, αλλά το delivery στο προϊόν τους, με στόχο να διαφοροποιη - θούν έναντι του αυξανόμενου σε αυτό το πεδίο ανταγωνισμού. Την ίδια ώρα, η παρουσία των επιχειρήσεων εστίασης στο διαδίκτυο και τα προγράμματα πιστότη - τας (loyalty) διατήρησαν την επαφή με τους πελάτες, οι οποίοι δεν μπορούσαν να βρεθούν στα φυσικά καταστήματα. Δείχνουν όλα αυτά ότι αλλάζει το μοντέλο λειτουργίας της εστίασης; Στην Ελλάδα η εστίαση είναι ολόκληρη κουλτούρα, που προϋποθέτει φυσική παρουσία, κι αυτό δύσκολα θα αλλάξει. Όμως όλα τα παρα - πάνωδείχνουν ότι η απάντηση στις -έστω και υποχρεωτικές- αλλαγές συμπεριφο - ράς των καταναλωτών δεν μπορεί να είναι η προσκόλληση μόνο σε όσα ξέραμε έως τώρα. Και οι μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις προγραμμάτων στήριξης από την πολι - τεία (η οποία, ούτως ή άλλως, δεν έχει απεριόριστες δυνατότητες) αποτελούν «μηχανική υποβοήθηση» για τη ζωή των επιχειρήσεων. Σίγουρα απαιτείται μεσο- μακροπρόθεσμος σχεδιασμός από την πλευρά της πολιτείας, με παρεμβάσεις που θα μειώσουν το λειτουργικό κόστος (κυρίως ασφαλιστικές εισφορές και φο - ρολογία) για τις επιχειρήσεις, αλλά και το κόστος για τους καταναλωτές (η Ελλάδα έχει από τους υψηλότερουςΦΠΑστην ΕΕ για την εστίαση). Όμως η ανάγκη για προ - σαρμοστικότητα είναι το μεγαλύτερο δί - δαγμα που αφήνει η πανδημία στον κλά - δο. Και οφείλουμε να το αξιοποιήσουμε! Ο Γιάννης Λιάρος, γενικός διευθυντής της Ελληνικής Ένωσης Επιχειρήσεων Οργανωμένης Εστίασης (ΕΠΟΕΣ), σημειώνει πως η ανάγκη για προσαρμοστικότητα είναι το μεγαλύτερο δίδαγμα που αφήνει η πανδημία στον κλάδο εστίασης.