4 Special Edition ΔΙΕΘΝΗΣ ΗΜΕΡΑ ΙΤΑΛΙΚΗΣ ΚΟΥΖΙΝΑΣ Πρωταγωνιστεί -και όχι άδικα- στα μενού των γνωστότερων εστιατορίων του πλανήτη, καθώς η ιταλική κουζίνα αποτελεί, μαζί με την ελληνική, την ιδανικότερη έκφραση της λεγόμενης μεσογειακής διατροφής. Από τα λαχταριστά τυριά των Άλπεων έως τα πικάντικα πιάτα της Νάπολης, η ιταλική κουζίνα έχει κατορθώσει να κυριαρχήσει σε παγκόσμιο επίπεδο χάρη στα απλά αλλά και πολύ νόστιμα υλικά της, που δένουν αρμονικά μεταξύ τους σε πιάτα απερίγραπτης γεύσης. Από την αρχαία Αθήνα στη Ρώμη και την Ασία Με ιστορία που χάνεται στα βάθη των αιώνων, η ιταλική κουζίνα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τα ζυμαρικά, που όμως τα συναντάμε για πρώτη φορά στην… αρχαία Ελλάδα! Το «λάγανον», μια φαρδιά χυλοπίτα από αλεύρι και νερό που αφηνόταν ώρες στον ήλιο για να «δέσει», αποτελεί τον πρόγονο των σημερινών ζυμαρικών που καταναλώνονται βρασμένα και όχι ψημένα όπως στην αρχαιότητα. Και από την αρχαία Αθήνα στην αρχαία Ρώμη, όπου το «λάγανον» κάνει ξανά την εμφάνισή του, καθώς αποτελούσε αγαπημένο διατροφικό είδος των Ρωμαίων, που το έψηναν σε φούρνους μαζί με ψαρικά ή κρέας. Μια παραλλαγή του, την itriyah, συναντάμε τον 5ο αιώνα μ.Χ. στα αραμαϊκά, που δεν ήταν άλλο από αποξηραμένες χυλοπίτες, που θυμίζουν μακρόστενα κορδόνια και που αγαπούσαν πολύ οι Άραβες. Στο 1000 μ.Χ., οι διάφορες παραλλαγές των ζυμαρικών έχουν ήδη διαδοθεί ταχύτατα σε όλη την Ιταλία. Κάθε περιοχή δίνει τη δική της πινελιά στα πρωτόγονα ζυμαρικά, με τις μακρόστενες λωρίδες που ονομάζονταν «atriya» να κυριαρχούν και τις οποίες συναντάμε ακόμη και σήμερα με την ονομασία trii στη Νότια Ιταλία. Οι πρώτες συνταγές σε βιβλία εμφανίζονται και τα ζυμαρικά κερδίζουν ολοένα και μεγαλύτερο έδαφος χάρη στην απλότητα παρασκευής και στη νοστιμιά τους, ενώ ήδη κάνουν την εμφάνισή τους και μικρές τοπικές βιομηχανίες της εποχής. Οι μακρόστενες λωρίδες, τα «tria», όπως τα ονομάζουν οι Άραβες, αποτελούν και δημοφιλές προϊόν στους πάγκους των υπαίθριων αγορών της Ιταλίας, με τις νοικοκυρές της εποχής να τα επιλέγουν πάντα για το τραπέζι του σπιτικού τους. Όσο για την ασιατική εκδοχή των ζυμαρικών, τα ασιατικά noodles, ιστορικές πηγές αναφέρουν πως οΜάρκο Πόλο ήταν εκείνος που διέδωσε τα ιταλικά ζυμαρικά στην Ασία, όπου όχι μόνο αγαπήθηκαν πολύ, αλλά προσαρμόστηκαν στην τοπική κουζίνα και εξελίχθηκαν προσαρμοσμένα στις ασιατικές γεύσεις. Η Cucina Povera και το… ποδοπάτημα των ζυμαρικών Η Εταιρεία Παρασκευαστών Ζυμαρικών κάνει την εμφάνισή της το 1546 στην Ιταλία, καθώς τα ζυμαρικά έχουν ήδη ξεφύγει από το στενό, οικιακό πλαίσιο και αποτελούν αντικείμενο εμπορίου και εξαγωγών. Διαδεδομένα από άκρη σε άκρη σε όλη την Ιταλία, τα ζυμαρικά, αποτελούν τον 17ο αιώνα το εθνικό πιάτο της χώρας, που το προτιμούν τα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα, ως ένα εύκολο, γρήγορο και φθηνό προϊόν διατροφής. Την εμφάνισή της κάνει τότε και η λεγόμενη Cucina Povera για τις Ιταλίδες νοικοκυρές, που με όποια υλικά μπορούσαν να βρουν δωρεάν από τους κήπους τους ή σε πολύ χαμηλές τιμές από τις αγορές, δημιουργούν χορταστικά πιάτα, γεμάτα φαντασία αλλά και νοστιμιά και θρεπτικά συστατικά. Η έλλειψη χρημάτων ήταν εκείνη που κινητοποίησε την εφευρετικότητα των Ιταλών που πατούσαν με γυμνά πόδια πάνω στο φρέσκο ζυμάρι, προκειμένου να γίνει λεπτό και μακρόΙΤΑΛΙΚΉ ΔΙΑΤΡΟΦΉ Η «βασίλισσα» της παγκόσμιας κουζίνας Μία από τις διασημότερες κουζίνες παγκοσμίως, η ιταλική κουζίνα, έχει φανατικούς οπαδούς, καθώς δύσκολα μπορεί να αντισταθεί κάποιος σε μια λαχταριστή μακαρονάδα ή μια πίτσα με νόστιμα τυριά που σιγολιώνουν πάνω στο μαλακό ζυμάρι…
RkJQdWJsaXNoZXIy ODAxNzc=