ΗΜΕΡΗΣΙΟ NEWSLETTER ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΛΙΑΝΕΜΠΟΡΙΟΥ - 22ος ΧΡΟΝΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ - ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2025 SPECIAL EDITION Διεθνής Ημέρα Ιταλικής Κουζίνας Ιωάννης Τσαμίχας: Δεν υπάρχει πιο αγαπητή κουζίνα από την ιταλική 04 Taste Atlas: 41 από τα 50 καλύτερα ζυμαρικά στον κόσμο είναι ιταλικά 06 Iταλικά τυριά: Ξεχωρίζουν σε διεθνές επίπεδο για την υψηλή ποιότητά τους 12 Pizza: Απόλυτα ταυτισμένη με την Ιταλία και πλέον μπαίνει σε νέα εποχή 15 PAPALIOS MEDIA GROUP IKE ΥΠΌ ΤΗΝ ΑΙΓΊΔΑ
Η ιταλική κουζίνα στα forte της ¾ CAV. AVV. ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΣΑΜΙΧΑΣ, ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟ-IΤΑΛΙΚΟΥ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟΥ: ΔΕΝ ΥΠΆΡΧΕΙ ΠΙΟ ΑΓΑΠΗΤΉ ΚΟΥΖΊΝΑ ΑΠΌ ΤΗΝ ΙΤΑΛΙΚΉ.............4 ¾ TASTE ATLAS: 41 ΑΠΌ ΤΑ 50 ΚΑΛΎΤΕΡΑ ΖΥΜΑΡΙΚΆ ΣΤΟΝ ΚΌΣΜΟ ΕΊΝΑΙ ΙΤΑΛΙΚΆ. ................................................................6 ¾ ΙΤΑΛΙΚΆ ΤΥΡΙΆ: ΜΕΤΑΞΎ ΤΩΝ ΚΑΛΎΤΕΡΩΝ ΤΟΥ ΚΌΣΜΟΥ........... 12 ¾ ΕΣΠΡΕΣΟ: ΙΤΑΛΙΚΉ ΑΠΌΛΑΥΣΗ. ......................................................... 14 ¾ ΠΊΤΣΑ: Ό,ΤΙ ΠΙΟ ΙΤΑΛΙΚΌ....................................................................... 15 Υπάρχει συγκεκριμένος λόγος που η ιταλική κουζίνα θεωρείται μία από τις γευστικότερες στον κόσμο. Και ο λόγος αυτός εξηγεί την αδυναμία που της έχουμε και εμείς οι Έλληνες. Πρόκειται για τις πρώτες ύλες και την ποιότητά τους που την κάνουν τόσο ξεχωριστή. Όμως η πραγματική αριστοτεχνία πηγάζει από αυτό που οι ίδιοι οι Ιταλοί ονομάζουν cucina povera (φτωχή κουζίνα): τις γαστριμαργικές δημιουργίες που γεννήθηκαν στις κουζίνες των φτωχών γεωργών και των κτηνοτρόφων με ό,τι τους έδινε η γη. Αυτή η ιστορία συνέβη με τον ίδιο τρόπο στην Ελλάδα, όπως και σε πολλές άλλες χώρες, που αναγκάστηκαν να ανακαλύψουν τις γευστικές ιδιότητες των λαχανικών, των σπόρων και των ριζών. Και όλη αυτή η ιστορία είχε ξεκινήσει πολύ πριν τα μπαχαρικά να κάνουν την εμφάνισή τους από την Ασία. Η ιταλική κουζίνα αποτελεί ένωση της αρχαίας ελληνικής, ρωμαϊκής, βυζαντινής, εβραϊκής, αραβικής και νορμανδικής κουζίνας. Οι πατάτες, οι ντομάτες, το καλαμπόκι και οι πιπεριές -υλικά που τη χαρακτηρίζουν μέχρι και σήμερα- προστέθηκαν κατά τον αποικισμό της Αμερικής. Τα πιο πολλά πιάτα αποτελούνται από τέσσερα έως οχτώ υλικά, ενώ οι περισσότερες συνταγές βασίζονται στην ποιότητα των υλικών και όχι στην πολυπλοκότητά τους, αφού είναι σπιτικές. Δεν έχουν δημιουργηθεί από κάποιον σεφ σε μια κουζίνα εστιατορίου, αλλά από κάποια… μαμά ή γιαγιά! Η Διεθνής Ημέρα Ιταλικής Κουζίνας είναι μια καλή ευκαιρία για να γνωρίσει κανείς όλα όσα την κάνουν ξεχωριστή και τα μικρά αυτά τρικ που την απογείωσαν. Γιατί ιταλική κουζίνα δεν είναι μόνο πίτσα και ζυμαρικά· είναι κυρίως οι πρώτες ύλες της. Το Retail Today τιμά την Ημέρα Ιταλικής Κουζίνας με τη συγκεκριμένη ειδική έκδοση, που μας θυμίζει γιατί κανείς δεν λέει όχι σε ένα ιταλικό πιάτο. RETAIL TODAY #4768 HMEΡΗΣΙΑ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΕΚΔΟΤΗΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΑΠΑΛΙΟΣ ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΞΙΑ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ ΓΙΏΡΓΟΣ ΣΤΟΥΡΑΐΤΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ EΛΙΣΑΒΕΤ ΠΑΠΟΥΛΙΟΥ ΕΥΑ ΠΕΤΡΟΒΑ BENETIA ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ ΒUSINESS DEVELOPMENT MANAGER KΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΠΑΛΙΟΣ ΕΜΠΟΡΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΑΓΙΑΣ ACCOUNT MANAGEMENT TEAM ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΡΑΜΠΑΤΣΟΣ ΑΓΑΘΗ ΖΟΡΜΠΑ ΜΠΑΜΠΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ ΣΠΥΡΟΣ ΤΣΙΡΟΥΝΗΣ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΥΛΗΣ ΓΙΩΤΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΘΥΜΙΑΝΟΣ ΕΞΩΦΥΛΛΟ XΡΗΣΤΟΣ Κ. ΠΟΥΛΑΚΗΣ ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΚΩΣΤΑΣ ΚΡΙΚΟΣ ΤΜΗΜΑ ΣΥΝΔΡΟΜΩΝ & ΥΠΟΔΟΧΗΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗΣ ΒΑΡΙΑ ΔΡΟΥΓΑ ΡΟΔΟΥΛΑ ΒΑΡΒΑΓΙΑΝΝΗ ΓΙΩΤΑ ΜΠΡΙΛΗ ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΛΟΓΙΣΤΗΡΙΟΥ ΠΟΠΗ ΧΑΤΖΗΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ISSN: 2732-804X Μικράς Ασίας 43, 152 33, Χαλάνδρι Τηλ: 210 77.12.400 | Fαχ: 210 77.85.097 e-mail: info@direction.gr | www.direction.gr ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ - ΕΤΑΙΡΟΙ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΠΑΛΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΛΙΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΊ ΔΕΥΤΈΡΑ - ΠΑΡΑΣΚΕΥH PAPALIOS MEDIA GROUP IKE Όροι χρήσης & πολιτική απορρήτου εδώ.
4 Special Edition ΔΙΕΘΝΗΣ ΗΜΕΡΑ ΙΤΑΛΙΚΗΣ ΚΟΥΖΙΝΑΣ Κάνοντας έναν απολογισμό των κινήσεων και των δράσεων του Ελληνο-Ιταλικού Επιμελητηρίου Αθήνας, πώς κύλησε το 2024; Ποιες είναι οι προτεραιότητες και η στρατηγική σας για τη φετινή χρονιά; Το Ελληνο-Ιταλικό Επιμελητήριο Αθήνας αποτελεί σταθερό συνοδοιπόρο, σύμμαχο και σύμβουλο των ελληνικών και ιταλικών επιχειρήσεων. Με παρουσία σε 65 χώρες σε όλο τον κόσμο μέσω της Ένωσης Ιταλικών Εμπορικών Επιμελητηρίων και περισσότερα από 1.000 μέλη, εργάζεται για τη διεύρυνση της οικονομικής και εμπορικής συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών, διευκολύνοντας την υλοποίηση επενδύσεων για περισσότερο από 60 χρόνια. Και αυτό ακριβώς θα συνεχίσουμε να κάνουμε με επιμονή και μεθοδικότητα και το 2025. Μεταξύ άλλων, το Ελληνο-Ιταλικό Επιμελητήριο Αθήνας έχει υπογράψει Πρωτόκολλο Συνεργασίας με την Ένωση Βιομηχάνων Νάπολης, ώστε οι δύο φορείς να ενώσουν τις δυνάμεις τους για την περαιτέρω σύσφιξη των οικονομικών σχέσεων, δημιουργώντας αρχικά ένα γραφείο Αντένα για τις εταιρείες-μέλη και τους συμβούλους του Ελληνο- Ιταλικού Επιμελητηρίου Αθήνας. Το γραφείο αυτό αναμένεται να αποτελέσει σημείο αναφοράς στη Νότιο Ιταλία και να λειτουργήσει ως ενημερωτικός κόμβος για τις επενδυτικές ευκαιρίες της ελληνικής αγοράς. Πρόσφατα ανακοινώθηκε και η συμμετοχή μας στη νεοσυσταθείσα μη κερδοσκοπική εταιρεία «Αμφικτυονία Επειών Γη». Από κοινού με τους Δήμους Ανδραβίδας-Κυλλήνης, Αρχαίας Ολυμπίας και Πύργου, θα εργαστούμε συστηματικά για να αξιοποιηθούν οι όποιες αναπτυξιακές ευκαιρίες για την τοπική οικονομία, την επιχειρηματικότητα, τις υποδομές, το περιβάλλον και τον πολιτισμό, ανοίγοντας σταθερό αμφίδρομο δίαυλο επικοινωνίας με την Ιταλία. Επιπλέον, για δεύτερη δεκαετία το Ελληνο-Ιταλικό Επιμελητήριο Αθήνας συνεχίζει και διευρύνει διαρκώς το επιτυχημένο και διεθνώς αναγνωρισμένο πρόγραμμα «Εξάγουμε περισσότερη Ελλάδα σε 83 διμερή Ιταλικά Επιμελητήρια σε 65 χώρες», αποτελώντας τον βασικό συνεργάτη των ιταλικών επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα και των ελληνικών επιχειρήσεων στην Ιταλία. Παράλληλα, μέσα στο 2024 πραγματοποιήσαμε 16 workshops, στα οποία ιταλικές εταιρείες είχαν την ευκαιρία να συναντήσουν υποψήφιους Έλληνες εισαγωγείς και εμπόρους και συμμετείχαμε στις μεγαλύτερες ελληνικές εκθέσεις τροφίμων και ποτών, όπως η Expotrof και η Food Expo. Η Ιταλία είναι βασικός εξαγωγικός προορισμός της Ελλάδας. Ποια προϊόντα ζητάει κυρίως η Ιταλία από την Ελλάδα; Η Ιταλία διαχρονικά αποτελεί πολύτιμο οικονομικό εταίρο της Ελλάδας και αδιαμφισβήτητα τον σημαντικότερο προορισμό των ελληνικών εξαγωγών. Στη γείτονα κατευθύνεται περίπου το 12% των ελληνικών εξαγωγών, ενώ βρίσκεται σταθερά στην πρώτη τετράδα και στις εισαγωγές. Και για το 2024 είναι ο Νο1 προορισμός των ελληνικών εξαγωγών, με τη Γερμανία να βρίσκεται στη δεύτερη θέση, την Κύπρο στην τρίτη, ενώ η πεντάδα κλείνει με τη Βουλγαρία και τις ΗΠΑ. Στην Ιταλία κατευθύνονται αγροδιατροφικά προϊόντα, τα οποία αντιπροσωπεύουν περίπου το 1/4 της αξίας των ελληνικών εξαγωγών προς στη γείτονα χώρα. Ακολουθούν τα πετρελαιοειδή, λίπη και έλαια, αργίλιο, πυρηνικοί αντιδραστήρες/λέβητες/ μηχανές, ηλεκτρικές συσκευές και CAV. AVV. ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΣΑΜΙΧΑΣ, ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟ-ΪΤΑΛΙΚΟΥ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟΥ Δεν υπάρχει πιο αγαπητή κουζίνα από την ιταλική O πρόεδρος του Ελληνο-Ιταλικού Επιμελητηρίου Αθήνας μίλησε στο Retail Today για τις δράσεις του οργανισμού, το ενδιαφέρον Ιταλών επιχειρηματιών για την ελληνική αγορά αλλά και το γεγονός πως η Ιταλία παραμένει Νο1 προορισμός των ελληνικών εξαγωγών. Φυσικά, δεν παρέλειψε να αναφερθεί στις ομοιότητες Ελλήνων και Ιταλών αλλά και στην αγάπη που υπάρχει για την ιταλική κουζίνα (και) στη χώρα μας. Γράφει η Ελισάβετ Παπούλιου
5 Special Edition ΔΙΕΘΝΗΣ ΗΜΕΡΑ ΙΤΑΛΙΚΗΣ ΚΟΥΖΙΝΑΣ ανταλλακτικά, πλαστικές ύλες, χαρτί, χαλκός και ενδύματα. Τι περιθώρια ανάπτυξης και ποιες ευκαιρίες παρουσιάζει η ελληνική αγορά για τους Ιταλούς επιχειρηματίες; Η ελληνική αγορά πάντα συγκέντρωνε το ενδιαφέρον των Ιταλών επιχειρηματιών, ωστόσο εδώ και 15 χρόνια αυτό βαίνει αυξανόμενο. Οι ιταλικές επενδύσεις τα τελευταία χρόνια ενισχύουν τη δυναμική της εγχώριας αγοράς και αναβαθμίζουν τη θέση της Ελλάδας στους παγκόσμιους χάρτες ενέργειας και συνδεσιμότητας, ενώ και ο τομέας των υποδομών παρουσιάζει πάντα ενδιαφέρον για τους Ιταλούς. Ο μεγαλύτερος διεθνής πάροχος τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών διασύνδεσης στην Ιταλία, η Sparkle, που έθεσε σε λειτουργία το Metamorfosis II, το πρώτο πράσινο data center στην Ελλάδα το 2021 εν μέσω πανδημίας, πρόσφατα ολοκλήρωσε την πόντιση του καλωδίου Blue Med στη Μεσόγειο, προσαιγιαλώνοντάς το στα Χανιά. Και συνεχίζει με την πόντιση του υποθαλάσσιου καλωδίου Green Med, το οποίο εκτιμάται ότι θα δημιουργήσει έναν καινοτόμο διάδρομο δικτύου οπτικών ινών για να συνδέσει, μέσω ενός εναλλακτικού χαμηλής καθυστέρησης δικτύου, την Ιταλία με την Κροατία, το Μαυροβούνιο, την Αλβανία, την Ελλάδα και την Τουρκία, πριν επεκταθεί περαιτέρω στη Μεσόγειο. Επίσης, η Renco SpA με την Τέρνα Α.Ε. προχωρούν μετά από διαγωνιστική διαδικασία στην κατασκευή του πρώτου Data Center της Microsoft στην Ελλάδα. Στον τομέα της ενέργειας, ιταλικοί κολοσσοί, όπως η Snam και η Italgas, έχουν εδώ και χρόνια τον έλεγχο κρίσιμων ενεργειακών υποδομών της Ελλάδας, ενώ σημαντικοί ιταλικοί όμιλοι, όπως οι Edison και Enel Green Power, μεταξύ άλλων, επενδύουν συστηματικά στην πράσινη ενέργεια με χερσαία και ιδιαίτερα υπεράκτια αιολικά πάρκα και φωτοβολταϊκά πάρκα. Αναμένουμε και τα επόμενα βήματα της Edison μετά την πώληση του μεριδίου της στην Elpedison στη Helleniq Energy. Ιταλικές εταιρείες αναλαμβάνουν και μεγάλα έργα υποδομών, σε συνεργασία με ελληνικές. Μεταξύ αυτών, η κοινοπραξία της ιταλικής εταιρείας Salini-Impregilo με την Τέρνα, που κατασκεύασε και το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, η κοινοπραξία της ΑΕΓΕΚ και των εταιρειών Impregilo, AdsaldO, Seli, Ansaldobreda, που επελέγη ανάδοχος για την κατασκευή του Μετρό της Θεσσαλονίκης, και η κοινοπραξία της Άβαξ με την ιταλική Ghella και τη γαλλική Alstom, που αναδείχθηκε μειοδότρια στο διαγωνισμό για την κατασκευή της Γραμμής 4 του Μετρό της Αθήνας για το τμήμα «Άλσος Βεΐκου - Γουδή». Οι δύο χώρες παρουσιάζουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά. Πιστεύετε ότι οι Έλληνες και οι Ιταλοί έχουν κοινή επιχειρηματική φιλοσοφία; Οι Έλληνες και οι Ιταλοί έχουμε πράγματι αρκετά κοινά χαρακτηριστικά. Μας συνδέουν άλλωστε πολλά. Και το επιχειρηματικό δαιμόνιο είναι πράγματι ένα από αυτά. Πάθος, επιχειρηματική δεινότητα, ευελιξία ή προσαρμοστικότητα στις αλλαγές -όπως θέλετε πείτε το- και, φυσικά, συνεχής επιδίωξη για το κάτι παραπάνω. Έλληνες και Ιταλοί είμαστε ανήσυχα πνεύματα, δεν το βάζουμε κάτω και δύσκολα επαναπαυόμαστε. Και αυτό τροφοδοτεί την επιχειρηματικότητα. Η ιταλική κουζίνα και τα τρόφιμα από την Ιταλία είναι εξαιρετικά δημοφιλή στην Ελλάδα. Πού πιστεύετε πως θα πρέπει να πιστωθεί αυτό; Δεν υπάρχει πιο αγαπητή κουζίνα από την ιταλική. Δεν θα μπορούσε κανείς να διαφωνήσει. Στις περισσότερες χώρες, η πίτσα, τα ζυμαρικά και άλλα ιταλικά πιάτα βρίσκονται στην κορυφή της προτίμησης - και η Ελλάδα δεν αποτελεί εξαίρεση. Οι Έλληνες αγαπούν την ιταλική κουζίνα. Προτιμούν τα ιταλικά εστιατόρια στις εξόδους τους, αλλά πειραματίζονται και στο σπίτι με τα πιο δημοφιλή ιταλικά πιάτα, ενώ έχουν συμπεριλάβει στη διατροφή τους και τα ιταλικά αλλαντικά. Οι πρώτες ύλες συνήθως υπάρχουν στα περισσότερα ελληνικά σπίτια και η προετοιμασία για μια πεντανόστιμη μακαρονάδα ή μια λαχταριστή πίτσα δεν απαιτεί εξεζητημένες ικανότητες και πολύ χρόνο. Η ιταλική κουζίνα, οι γεύσεις της, μας είναι οικείες, τα υλικά προσιτά και οι περισσότερες συνταγές απλές, προσφέροντας ωστόσο χορταστικά, πλήρη διατροφικά, υγιεινά και γευστικά γεύματα για όλη την οικογένεια.
6 Special Edition ΔΙΕΘΝΗΣ ΗΜΕΡΑ ΙΤΑΛΙΚΗΣ ΚΟΥΖΙΝΑΣ Ταλιατέλες: Είδος ζυμαρικών που αποτελείται από αλεύρι σίτου και αυγά, ενώ παλαιότερα παρασκευαζόταν από αλεύρι και νερό ή αλεύρι ολικής αλέσεως και νερό. Το όνομά τους προέρχεται από τη λέξη tagliare, που σημαίνει κόβω. Pici: Χειροποίητο ζυμαρικό δημοφιλές στη Νότια Τοσκάνη, παρόμοιο με τα σπαγγέτι, αλλά πιο παχύ, που συνήθως παρασκευάζεται χωρίς αυγά. Τα ζυμαρικά τυλίγονται με το χέρι και φαίνονται σαν χοντρά μακαρόνια. Ραβιόλια: Η λέξη ραβιόλι δηλώνει τα είδη ζυμαρικών που παρασκευάζονται με την τοποθέτηση μιας γέμισης ανάμεσα σε δύο λεπτές στρώσεις ζύμης. Τα ζυμαρικά γίνονται με βάση το αλεύρι σίτου και τα αυγά και οι γεμίσεις περιλαμβάνουν διάφορες ποικιλίες κρέατος, τυριού και λαχανικών. Λιγκουίνι: Είναι ένα είδος ζυμαρικού που μοιάζει με σπαγγέτι, με τη διαφορά ότι είναι λίγο πιο πλακουτσωτό. Γι’ αυτόν το λόγο έχουν διαφορετικό χρόνο βρασμού αλλά και διαφορετική γεύση. Το όνομά τους στα ιταλικά σημαίνει μικρές γλωσσίτσες, λόγω του σχήματός τους, που μοιάζει με στενές γλώσσες. Gragnano: Η παραγωγή των ζυμαρικών Gragnano χρονολογείται από τα τέλη του 16ου αιώνα, όταν ιδρύθηκαν στην περιοχή τα πρώτα οικογενειακά εργοστάσια ζυμαρικών. Παρασκευάζονται μόνο με σιμιγδάλι σκληρού σίτου και νερό χαμηλής περιεκτικότητας σε ασβέστιο. Σπαγγέτι: Τα σπαγγέτι είναι ένας ιδιαίτερος τύπος ζυμαρικών που παράγονται αποκλειστικά με σιμιγδάλι σκληρού σίτου και νερό, με μακρύ, λεπτό σχήμα και στρογγυλή διατομή. Το πάχος, που υποδεικνύεται από τον αριθμό, μπορεί να διαφέρει ελαφρώς από τον έναν κατασκευαστή στον άλλο. Λαζάνια: Είναι ένα είδος ζυμαρικού το οποίο έχει τετράγωνο σχήμα και χρησιμοποιείται σε συγκεκριμένες συνταγές. Στην ουσία, πρόκειται για λεπτά φύλλα ζυμαρικών που φτιάχνονται από σιμιγδάλι και αυγά. Παπαρδέλες: Είδος ζυμαρικού που χαρακτηρίζεται από το μεγάλο πλατύ μέγεθός τους και παρασκευάζονται με ζύμη με βάση τα αυγά, κάνοντας τα ζυμαρικά πιο πλούσια και πιο γευστικά. Trofie: Ζυμαρικά της Λιγουρίας, κάτι ανάμεσα σε μικρά νιόκι και βίδες. Τα trofie al pesto bavette έχουν αυτό το σχήμα ζυμαρικών για να σερβιριστούν με το εμβληματικό πέστο, το οποίο χώνεται μέσα στα αυλάκια του ζυμαρικού και γεμίζει πυκνή νοστιμιά κάθε μπουκιά. Cavatelli: Είναι μια ποικιλία που αποτελείται από αλεύρι από σιTASTE ATLAS 41 από τα 50 καλύτερα ζυμαρικά στον κόσμο είναι ιταλικά Το Taste Atlas δημοσίευσε τη λίστα με τα καλύτερα ζυμαρικά του κόσμου. Όπως είναι αναμενόμενο, η Ιταλία κατείχε τις 41 από τις 50 θέσεις της λίστας, με την πρώτη θέση να κατέχουν οι ταλιατέλες, τη δεύτερη τα πίτσι και την τρίτη τα ραβιόλια, ενώ στις υπόλοιπες εννιά θέσεις που δεν είναι της Ιταλίας, οι δύο ανήκουν στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα, στην 22η θέση βρίσκεται ο τραχανάς και στην 31η οι χυλοπίτες. ➔
8 Special Edition ΔΙΕΘΝΗΣ ΗΜΕΡΑ ΙΤΑΛΙΚΗΣ ΚΟΥΖΙΝΑΣ μιγδάλι και ζεστό αλμυρό νερό. Αρχικά συνδυάζονταν με μέτριες σάλτσες που αποτελούνταν μόνο από λάδι και σκόρδο, αλλά σήμερα χρησιμοποιούνται με μια ποικιλία από σάλτσες. Campanelle: Λεπτή ποικιλία ζυμαρικών με άκρες που θυμίζουν πέταλα. Το κέντρο είναι σχεδιασμένο για να αιχμαλωτίζει τις σάλτσες, και έτσι η καμπανέλα συνδυάζεται συχνά με σάλτσες όπως μπεσαμέλ ή σάλτσες με λαχανικά. Τορτελίνια: Ένα από τα πιο δημοφιλή ιταλικά ζυμαρικά. Έχουν σχήμα δαχτυλιδιού και τα βρίσκουμε γεμιστά με κρέας, τυριά, λαχανικά, μανιτάρια ή βότανα, καθώς και ολικής άλεσης ή από φαγόπυρο. Bucatini: Είναι μια μακρόστενη σωληνοειδής ποικιλία ζυμαρικών που μοιάζει με σπαγγέτι και χαρακτηρίζεται από μαστιχωτή και πυκνή υφή. Οι τρύπες παράγονται συνήθως πιέζοντας τα ζυμαρικά μέσα από παραδοσιακά ιταλικά μπρούτζινα πιάτα. Fettuccine: Κυριολεκτικά μεταφρασμένο ως μικρές κορδέλες, είναι ένα κλασικό ιταλικό ζυμαρικό που παρασκευάζεται με αλεύρι σίτου, αλάτι, αυγά και λίγο νερό. Το εργοστασιακό fettuccine αποτελείται συνήθως από αλεύρι σκληρού σίτου, αυγά και, μερικές φορές, νερό και συχνά έρχονται συσκευασμένα σε φωλιές. Ριγκατόνι: Τα ζυμαρικά με τις χαρακτηριστικές αυλακώσεις είναι ένα από τα πιο δημοφιλή παγκοσμίως. Με το κοίλο εσωτερικό τους, καταφέρνουν να «φυλακίσουν» ακόμα και τις ελαφριές σάλτσες με βάση τα λαχανικά. Orecchiette: Αυτή η ποικιλία ιταλικών ζυμαρικών χαρακτηρίζεται από το σχήμα της, που θυμίζει μικρά αυτιά. Το σχήμα τους τούς δίνει μια μοναδική υφή, που είναι απαλή στο κέντρο και ελαφρώς μαστιχωτή γύρω από τις άκρες. Τορτελόνι: Ποικιλία ζυμαρικών που παραδοσιακά είναι γεμιστά με υλικά όπως σπανάκι, τυρί ricotta, καρύδια ή μανιτάρια πορτσίνι. Φτιάχνεται στο ίδιο σχήμα με τα περίφημα τορτελίνια, αλλά τα τορτελόνια είναι κάπως μεγαλύτερα σε μέγεθος. Trenette: Είναι μια ποικιλία μακριών ζυμαρικών που είναι παρόμοια με το linguine, αλλά πιο λεπτή και στενή. Πρόκειται για μια σπεσιαλιτέ της περιοχής της Γένοβας, όπου παραδοσιακά σερβίρεται με πέστο σε ένα πιάτο που ονομάζεται trenette al pesto. Ταλιερίνι: Ποικιλία ιταλικών ζυμαρικών που μοιάζει με τις ταλιατέλες σε μήκος και εμφάνιση, αν και είναι κάπως πιο λεπτή. Παρασκευάζονται με αυγά, αλεύρι και νερό, ενώ η αναλογία των κρόκων αυγών προς το αλεύρι είναι αρκετά υψηλή. Cappelletti: Είδος ζυμαρικού που παρασκευάζεται σε σχήμα καπέλου. Αρχικά, τα ζυμαρικά ήταν γεμάτα με βραστό βοδινό κρέας, parmigiano-reggiano και επιλεγμένα μπαχαρικά. Σήμερα, είναι γεμάτα με κρέας και τυρί και συνήθως σερβίρονται σε ζωμό κοτόπουλου. Malloreddus: Ποικιλία ζυμαρικών σε σχήμα νιόκι από το ιταλικό νησί της Σαρδηνίας. Λόγω του σχήματός τους, ονομάζονται επίσης gnocchetti Sardi, που σημαίνει μικρά νιόκι της Σαρδηνίας. Παρασκευάζονται με αλεύρι σκληρού σίτου, νερό, αλάτι και μια πρέζα αλεσμένο σαφράν. Mezzelune: Ποικιλία ζυμαρικών με ημικυκλικό σχήμα, γι' αυτό και ονομάζονται mezzelune (μισοφεγγάρια στα ιταλικά). Η ζύμη συνήθως παρασκευάζεται από αλεύρι σίτου και φαγόπυρου, σιμιγδάλι, αυγά και ελαιόλαδο. Τα ζυμαρικά είναι γεμιστά με διάφορα υλικά, όπως και τα ραβιόλια. Pizzoccheri: Δημιουργήθηκε για πρώτη φορά το 1500 και παρασκευάζεται με φαγόπυρο και αλεύρι σίτου. Συχνά περιγράφονται ως κοντές ταλιατέλες, λόγω του φαρδιού σχήματός τους. Πέννες: Είδος ζυμαρικού που παρασκευάζεται από αλεύρι σκληρού σίτου και νερό στην πιο βασική του μορφή. Χαρακτηρίζεται από το λοξό κόψιμό του και μπορεί να βγει σε λεία ή ραβδωτή εκδοχή, σε διάφορα μεγέθη. Paccheri: Είδος ζυμαρικού που χαρακτηρίζεται από το μεγάλο σωληνωτό σχήμα του και είναι γεμιστό με λουκάνικα, σκόρδο και μανιτάρια ή σερβίρεται με σάλτσες όπως η ragù alla Bolognese. Strozzapreti: Ποικιλία χειροποίητων στριφτών ζυμαρικών που παρασκευάζεται σε όλη την Ιταλία από ένα συνδυασμό με αλεύρι σίτου, αλεύρι σιμιγδαλιού, νερό και αυγά. ➔
10 Special Edition ΔΙΕΘΝΗΣ ΗΜΕΡΑ ΙΤΑΛΙΚΗΣ ΚΟΥΖΙΝΑΣ Casarecce: Πολύ ιδιαίτερο είδος ζυμαρικών με χαρακτηριστικό σχήμα και πολύ ιδιαίτερη υφή. Ετυμολογικά, η λέξη casarecce προέρχεται από την ιταλική λέξη casereccio, που σημαίνει σπιτικό. Συνήθως έχουν ελεύθερο σχήμα, με κοινό χαρακτηριστικό ότι αποτελούνται από ενωμένες και στριφτές λωρίδες ζυμαριού. Calamarata: Ποικιλία ζυμαρικών που κόβεται σε σχήμα χοντρού δακτυλίου. Φτιάχνεται από αλεύρι σκληρού σίτου και μερικές φορές χρωματίζεται με μελάνι καλαμαριού, για να μοιάζει με καλαμάρι σε φέτες. Fusilli Bucati: Ποικιλία από τα δημοφιλή ζυμαρικά fusilli, φτιαγμένα με σωλήνες ζυμαρικών που στη συνέχεια στρίβονται, για να μοιάζουν με μικρά ελατήρια. Agnolini: Είναι μια ποικιλία από παραδοσιακά ιταλικά ζυμαρικά με αυγά με γέμιση κρέατος. Παρασκευάζονται με αλεύρι μαλακού σίτου και αλεύρι σκληρού σίτου, αυγά και νερό ή γάλα, ενώ η γέμιση συνήθως αποτελείται από βοδινό stracotto, χοιρινή σαλαμέλα, πανσέτα και parmigiana. Farfalle: Είναι ένα είδος κοντών ζυμαρικών που χαρακτηρίζεται από το σχήμα τους -οβάλ ή ορθογώνια κομμάτια- που μοιάζουν με παπιγιόν ή πεταλούδα, όπως μεταφράζεται κυριολεκτικά η λέξη farfalle, παραπέμποντας έτσι στο σχήμα της. Κανελόνια: Αυτή η ποικιλία φτιάχνεται από σιμιγδάλι σκληρού τύπου και είναι από τα πρώτα σχήματα ζυμαρικών που σκέφτηκε ο άνθρωπος. Σε αντίθεση με άλλα ζυμαρικά, δεν έχουν αυγό και έχουν χαρακτηριστικό κυλινδρικό σχήμα, που μοιάζει με σωλήνα ή ρολό, το οποίο είναι ιδανικό για γέμισμα με διάφορα υλικά της συνταγής. Fusilli: Τα Fusilli γεννήθηκαν στην κεντρική και νότια Ιταλία και πήραν το όνομά τους από το "fuso", το εργαλείο πλεξίματος που χρησιμοποιείται για την τύλιξη μαλλιού. Το σχήμα τους δημιουργείται από τρία μικρά φτερά κομψά στριμμένα πάνω τους, σε μια σπειροειδή κίνηση, η οποία κρατάει κάθε τύπο σάλτσας. Penne Rigate: Το Penne rigate είναι μια υποποικιλία των διάσημων ζυμαρικών πέννες, φτιαγμένα σε λεπτό, σωληνωτό σχήμα. Το Rigate είναι ένας δείκτης ότι αυτή η ποικιλία ζυμαρικών έχει επιφάνεια με ραβδώσεις, βοηθώντας τη σάλτσα να προσκολληθεί στο εξωτερικό τους. Rotini: Ποικιλία ζυμαρικών που προέρχεται από τη Βόρεια Ιταλία και χαρακτηρίζεται από το πάχος και το σχήμα που μοιάζει με βίδα. Είναι παρόμοιο με το fusilli, αλλά η βίδα είναι λίγο πιο σφιχτή. Cavatappi: Πρόκειται για μια ποικιλία ζυμαρικών που είναι παχιά, ανήκουν στην οικογένεια των αποξηραμένων ζυμαρικών και έχουν σχήμα σωληνοειδές. Διαθέτουν άνοιγμα στα άκρα, γεγονός που τα καθιστούν τέλεια με πιο υγρές σάλτσες. Elicoidali: Ζυμαρικό με μεσαίο μέγεθος, παρόμοιο με τα δημοφιλή ριγκατόνι. Είναι φτιαγμένο σε σχήμα σωλήνων με σπειροειδείς ραβδώσεις εξωτερικά, που βοηθούν τη σάλτσα να κολλάει στα ζυμαρικά. Mafaldine: Τα ζυμαρικά είναι σε σχήμα κορδέλας, επίπεδα, φαρδιά και έχουν κυματιστές άκρες και στις δύο πλευρές. Όλα τα συστατικά που χρησιμοποιούνται για τη δημιουργία του ζυμαρικού αυτού είναι 100% ιταλικά από τοπικούς παραγωγούς. Bavette: Είναι μια ποικιλία από ζυμαρικά που παρασκευάζονται με τον ίδιο τρόπο όπως οι ταλιατέλες, αλλά η ζύμη είναι πολύ πιο στενή, σαν ένα επίπεδο σπαγγέτι. Αποτελείται από αλεύρι σκληρού σίτου και νερό. Gemelli: Είναι ένα είδος ζυμαρικού που χαρακτηρίζεται από το σχήμα του, από δύο κυλίνδρους ζυμαρικών που είναι στριμμένοι μεταξύ τους. Αυτό το στριφτό σχήμα είναι ιδανικό για να κρατάνε διάφορες σάλτσες, διατηρώντας παράλληλα τη σφιχτή υφή al dente. Pansotti: Γεμιστά ζυμαρικά που παρασκευάζονται με αλεύρι, λευκό κρασί, αυγά και αλάτι. Εφευρέθηκαν ως εναλλακτική λύση για τα ραβιόλια και είναι συνήθως τριγωνικού σχήματος και γεμάτα με άγρια βότανα.
12 Special Edition ΔΙΕΘΝΗΣ ΗΜΕΡΑ ΙΤΑΛΙΚΗΣ ΚΟΥΖΙΝΑΣ Parmigiano Reggiano Ίσως το γνωστότερο και πιο αγαπητό τυρί της Ιταλίας. Είναι προϊόν προστατευόμενης προέλευσης (ΠΟΠ), γεγονός που σημαίνει ότι προέρχεται από τις περιοχές της Πάρμας της Ιταλίας. Είναι σκληρό τυρί, έχει έντονη γεύση και συνήθως τρώγεται τριμμένο. Η παρμεζάνα παράγεται από απαστερίωτο γάλα το οποίο προέρχεται από αγελάδες. Η διατροφή των αγελάδων πρέπει να είναι με φυσικό ντόπιο γρασίδι και φυσικές ζωοτροφές και δεν πρέπει να περιλαμβάνει ζυμωμένες τροφές και προϊόντα ζωικής προέλευσης και άλλα παραπροϊόντα της βιομηχανίας τροφίμων. Το γάλα μετά τη συλλογή μεταφέρεται εντός δύο ωρών στο τυροκομείο. Για να παραχθεί ένα κιλό παρμεζάνας, χρειάζονται 16 λίτρα αγελαδινό γάλα. Mozzarella di bufala di Campana Εκεί ψηλά στις πρώτες θέσεις του σχετικού πρωταθλήματος για το καλύτερο ιταλικό τυρί, αμέσως μετά την αγαπημένη παρμεζάνα, έρχεται η μεγάλη κυρία που λέγεται μοτσαρέλα… Mozzarella από bufala από την περιοχή της Καμπανίας. Νεροβούβαλα της περιοχής της Νάπολης είναι η πηγή του γάλακτος και το αποτέλεσμα είναι η γνωστή σε όλους φρέσκια μοτσαρέλα που είναι ένα εκ των συστατικών της απλής αλλά και πεντανόστιμης σαλάτας Caprese. Την αποκαλούν «λευκό χρυσό», «μαργαριτάρι του τραπεζιού», και έχει πλούσια, κρεμώδη γεύση και υφή. Gorgonzola Με ιστορία χιλίων ετών, η gorgonzola είναι το τυρί αντίστοιχο του ροκφόρ και έχει μία από τις πλέον δυνατές και χαρακτηριστικές γεύσεις απ’ όλα τα τυριά. Πατρίδα του είναι η ομώνυμη περιοχή κοντά στο Μιλάνο, αλλά παράγεται γενικώς στον ιταλικό Βορρά. Χρησιμοποιείται πλήρες αγελαδινό γάλα, τo τυρόγαλο απομακρύνεται και το τυρί παλαιώνεται σε χαμηλές θερμοκρασίες. Κατά τη διαδικασία της παλαίωσης, μεταλλικές ράβδοι εισέρχονται και αφαιρούνται γρήγορα από το τυρί, δημιουργώντας κανάλια αέρα που επιτρέπουν στους σπόρους να γίνουν μύκητες και να προκαλέσουν τη χαρακτηριστική ράβδωση με τις φλέβες. Η γκοργκοντζόλα παλαιώνεται συνήθως από τρεις έως τέσσερις μήνες. Η διάρκεια της διαδικασίας παλαίωσης καθορίζει τη σταθερότητα του τυριού που γίνεται πιο «σφιχτό» καθώς ωριμάζει. Pecorino Romano Το Pecorino παράγεται σε αρκετές περιοχές της Ιταλίας, αλλά το Romano θεωρείται κορυφαίο. Το Pecorino Romano είναι ένα σκληρό αλμυρό ιταλικό τυρί, το οποίο συχνά χρησιμοποιείται και τριμμένο. Το τυρί παράγεται από πρόβειο γάλα (απ’ όπου προέρχεται και το όνομά του, αφού pecora στα ιταλικά σημαίνει πρόβατο). Το Pecorino Romano ήταν βασικό είδος διατροφής των λεγεωναρίων της αρχαίας Ρώμης. Σήμερα εξακολουθεί να παρασκευάζεται με την αρχική συνταγή και είναι ένα από τα παλαιότερα τυριά της Ιταλίας, ενώ καταναλώνεται κυρίως στην κεντρική και νότια Ιταλία. Χρησιμοποιείται πιο συχνά σε πιάτα ζυμαρικών, ενώ είναι διακριτικά αρωματικό, με ευχάριστη, έντονη και πολύ αλμυρή γεύση, πράγμα που σημαίνει πως στην ιταλική κουζίνα προτιμάται να συνοδεύει ορισμένα πιάτα ζυμαρικών με πολύ άρωμα ή και σάλτσες. Ricotta Romana Η Ricotta παράγεται στην Ιταλία εδώ και χιλιάδες χρόνια από αυτό που μένει ουσιαστικά από την παραγωγή άλλων τυριών. Βασικά παρασκευάζεται από τον ορό γάλακτος (τυρόγαλα), δηλαδή το υγρό που παραμένει μετά την παρασκευή του αγελαδινού, πρόβειου ή κατσικίσιου τυριού. Χρησιμοποιείται σε αφθονία σε διάφορες μορφές σε όλη την Ιταλία και έχει παίξει σημαντικό ρόλο στην ιταλική γαστρονομία εδώ και αιώνες. Ανάλογα με την πρώτη ύλη που έχει χρησιμοποιηθεί (αγελαδινό, πρόβειο, βουβαλίσιο) είναι και πιο πλούσια η γεύση του. Η Ricotta, η οποία κυριολεκτικά σημαίνει «ξαναμαγειρεμένο» στα ιταλικά, κατά πάσα πιθανότητα ανακαλύφθηκε τυχαία κατά την παραγωγή του pecorino. Το αποτέλεσμα είναι ένα προϊόν με συνοχή παρόμοια με το τυρί cottage, αλλά με γλυκιά γεύση. ΙΤΑΛΙΚΆ ΤΥΡΙΆ Μεταξύ των καλύτερων του κόσμου Είναι αλήθεια πως στην Ελλάδα έχουμε εξαιρετικά και πεντανόστιμα τυριά, όπως έχουν και στη Γαλλία, στην Ολλανδία και σε πολλές άλλες χώρες. Οι Ιταλοί, όμως, πέρα από τον καλό καφέ και την καλή πίτσα, ξέρουν και από το καλό τυρί. Ας δούμε παρακάτω τα πέντε καλύτερα ιταλικά τυριά.
14 Special Edition ΔΙΕΘΝΗΣ ΗΜΕΡΑ ΙΤΑΛΙΚΗΣ ΚΟΥΖΙΝΑΣ Λέγοντας «εξέλιξη στον εσπρέσο», εννοούμε πώς ξεκίνησε να παρασκευάζεται, την εξέλιξη και τη βελτίωση των σχετικών μηχανών. Υπάρχουν πολλά πράγματα που εξελίχθηκαν μέσα σε αυτά τα χρόνια, από τις τεχνικές ανάμιξης και καβουρδίσματος έως τη συνολική κουλτούρα του εσπρέσο. Η πρώτη μηχανή Η αρχή για τον εσπρέσο εντοπίζεται στα τέλη του 19ου αιώνα στην Ιταλία. Ο καφές έχει κατακτήσει ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο και η Ιταλία δεν αποτελεί εξαίρεση. Όμως, με τις μεθόδους εκχύλισης της εποχής, οι λάτρεις του καφέ μπορεί να περιμένουν έως και πέντε λεπτά για να απολαύσουν το ρόφημά τους. Τα πρώτα βήματα προς μια γρηγορότερη εκχύλιση γίνονται το 1884 από τον Gelo Moriondo και παρουσιάζονται στη διεθνή έκθεση του Τορίνο. Ο Moriondo σχεδιάζει μια μηχανή που κάνει για πρώτη φορά χρήση ατμού, ο οποίος ήταν το μεγάλο τεχνολογικό επίτευγμα της εποχής, και μειώνει δραστικά το χρόνο παρασκευής του καφέ. Με τα σημερινά δεδομένα της εποχής, ο καφές που παραγόταν δεν θα ονομαζόταν εσπρέσο, αφού η πίεση του ατμού δεν υπερέβαινε τις 1,5 ατμόσφαιρες - όμως η αρχή για τον εσπρέσο είχε γίνει. Ο πρώτος καφές εσπρέσο Λίγα χρόνια αργότερα, ο Luigi Bezzera παρουσιάζει μια βελτιωμένη εκδοχή της μηχανής του Moriondo. Εισάγει διάφορες καινοτομίες, όπως το κλείστρο, τα πολλά στόμια εκχύλισης, ενώ σταθεροποιεί τη θερμοκρασία του νερού σχεδόν στους 90ο C. Όμως, η μηχανή του Bezzera χρειαζόταν και άλλες βελτιώσεις, καθώς αν και μπορούσε να παραγάγει μία κούπα καφέ σε δευτερόλεπτα, αντιμετώπιζε δυσκολίες στη σταθεροποίηση της πίεσης και της θερμοκρασίας, με αποτέλεσμα ο καφές να μην έχει πάντοτε την ίδια γεύση, αλλά ούτε και το ίδιο μέγεθος. Αυτή η βελτίωση, η σταθεροποίηση του αποτελέσματος, ήρθε λίγο αργότερα, από τον Desiderio Pavoni. O Pavoni αγόρασε την πατέντα του Bezzera, βελτίωσε το σχεδιασμό της ακόμα περισσότερο και έτσι το 1906, στη Διεθνή Έκθεση του Μιλάνου, οι δύο συνεργάτες σερβίρουν για πρώτη φορά «καφέ εσπρέσο». Το όνομα ήταν μια έμπνευση της στιγμής του Pavoni. Σε λίγα χρόνια, η Ιταλία κατακλύζεται από τις “Ideale”, τις εσπρεσομηχανές που κατασκεύαζε ο Pavoni, ενώ σιγά-σιγά όλο και περισσότεροι αρχίζουν να κατασκευάζουν αντίστοιχα μοντέλα μηχανών για να παράγουν «καφέ εσπρέσο». Οι πρώτες μηχανές του εσπρέσο παρουσιάζουν σημαντικά προβλήματα, καθώς είναι ογκώδεις, ακριβές, παράγουν πίεση ατμού μόλις έως 2 και, το κυριότερο, λόγω της κατασκευής τους αφήνουν συχνά μια επίγευση καμένου στον καφέ. Παρ’ όλα αυτά, η δημοτικότητα του εσπρέσο αυξάνεται, χάρη και στις art deco αισθητικής καμπάνιες του Pier Teresio Arduino, ενός επιχειρηματία που με τη σειρά του βελτίωσε και αυτός τη μηχανή του εσπρέσο, φέρνοντάς τη πιο κοντά στη σημερινή της μορφή. Φτάνοντας στον σημερινό εσπρέσο Για να φτάσουμε στον σημερινό εσπρέσο, στο τέλος της δεκαετίας του 1940, ο Achille Gaggia θα εισαγάγει καινοτομίες στη μηχανή που θα επιτρέψουν τον καλύτερο έλεγχο της εκχύλισης, θα σταθεροποιήσουν το μέγεθος του εσπρέσο και θα ανεβάσουν την πίεση στο σημερινό επίπεδο των 8-10 bars. Πέρα από την αύξηση της δημοτικότητας των μηχανών, η καινοτομίες οδήγησαν σε ένα χαρακτηριστικό που σήμερα θεωρείται αναπόσπαστο κομμάτι: την κρέμα του. Αρχικά, οι καχύποπτοι Ιταλοί θεωρούσαν την κρέμα κάτι κακό και την απομάκρυναν από τον καφέ τους, ώσπου ο Gaggia αποφάσισε να προωθήσει τον καφέ που παρήγαγαν οι μηχανές του ως «caffe crema», κάτι που έκανε σιγά-σιγά τους Ιταλούς να αγκαλιάσουν το νέο χαρακτηριστικό τού ροφήματος. Οι ίδιοι οι Ιταλοί αναφέρουν ότι για έναν καλό εσπρέσο πρέπει να λειτουργούν άψογα τα «τέσσερα Μ»: η Macchina, η μηχανή του εσπρέσο, το Macinazione, το σωστό άλεσμα των κόκκων, το Miscela, το χαρμάνι που χρησιμοποιείται, και τέλος, το Mano, το χέρι δηλαδή του μπαρίστα, ο ανθρώπινος παράγοντας. ΕΣΠΡΕΣΟ Ιταλική απόλαυση Για πολλούς ανθρώπους, και σίγουρα για όλους τους Ιταλούς, η λέξη καφές είναι συνώνυμη με τη λέξη εσπρέσο, αλλά για να φτάσουμε να απολαμβάνουμε τον καφέ εσπρέσο όπως είναι σήμερα, χρειάστηκαν σχεδόν 100 χρόνια πειραματισμού και εξέλιξης.
direction.grRkJQdWJsaXNoZXIy ODAxNzc=