μένο περιβαλλοντικό αποτύπωμα, όπως η επιθυμία για λιγότερες πλαστικές συσκευασίες στα τρόφιμα (57%), η επιθυμία για μείωση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων των προϊόντων που επιλέγουν (63%) και η επιθυμία τα προϊόντα να παράγονται με φιλικές προς το περιβάλλον πρακτικές (65%). … ΔΕΝ ΜΕΤΑΦΡΆΖΕΤΑΙ, ΌΜΩΣ, ΣΕ ΑΓΟΡΈΣ Ωστόσο, η θετική στάση δεν φαίνεται να μεταφράζεται σε ανάλογη αγοραστική συμπεριφορά. Μόλις το 17% των καταναλωτών, δηλαδή 1 στους 7, δηλώνουν πρόθυμοι να πληρώσουν περισσότερο για προϊόντα των οποίων η παραγωγή δεν επιβαρύνει το περιβάλλον, ενώ το ίδιο ποσοστό δηλώνει πρόθυμο να πληρώσει για αγορές σε καταστήματα που δεν επιβαρύνουν το περιβάλλον. Ενδεικτικό είναι ότι το 37% δηλώνουν ότι ανάμεσα σε δύο ίδια προϊόντα, από τα οποία το ένα δεν επιβαρύνει το περιβάλλον, θα επέλεγαν πάντα το φθηνότερο. Αρκετά υψηλότερα είναι τα ποσοστά των καταναλωτών σε θέματα προστασίας των ζώων με το 39% να δηλώνουν ότι θα πλήρωναν περισσότερο για προϊόντα που διασφαλίζουν τη μη κακοποίηση των ζώων. Τα στοιχεία αυτά υπογραμμίζουν τόσο ένα κενό ανάμεσα στη δηλωμένη περιβαλλοντική στάση και στην πραγματική καταναλωτική συμπεριφορά, όσο και την επιβαρυμένη οικονομική κατάσταση του καταναλωτικού κοινού. ΧΑΜΗΛΉ ΣΠΑΤΆΛΗ ΤΡΟΦΊΜΩΝ Παράλληλα με την περιβαλλοντική στάση, καταγράφεται και ένα κοινό με σχετικά χαμηλή σπατάλη τροφίμων, κάτι που δείχνει την ευαισθησία του κοινού σε οικονομικά θέματα που εμμέσως συμβάλλει στην προστασία του περιβάλλοντος. Η αποφυγή της σπατάλης τροφίμων συμβάλλει στην προστασία του περιβάλλοντος, καθώς μειώνει την ανάγκη για υπερπαραγωγή, περιορίζει την κατανάλωση φυσικών πόρων (όπως το νερό και η ενέργεια) και μειώνει τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, που συνδέονται με την παραγωγή, τη μεταφορά και τη διάθεση των απορριπτόμενων τροφίμων. Όπως προκύπτει από την έρευνα, σχεδόν τα μισά νοικοκυριά (59%) δηλώνουν ότι πετούν ένα ποσοστό των τροφίμων που αγοράζουν, ενώ 41% ισχυρίζονται ότι δεν πετούν καθόλου τρόφιμα. Παρότι τα ποσοστά σπατάλης είναι συγκρατημένα, πρέπει να σημειωθεί ότι παραδοσιακά οι καταναλωτές τείνουν να υποεκτιμούν τη σπατάλη τους (παροχή κοινωνικά επιθυμητών απαντήσεων), ενώ ακόμα και αυτά τα χαμηλά ποσοστά αντιστοιχούν σε μεσοσταθμική σπατάλη τροφίμων, η οποία φτάνει τα 40 κιλά ή πάνω από 150 ευρώ ανά νοικοκυριό τον χρόνο, ποσό που αντιστοιχεί περίπου στο 3,3% της συνολικής κατανάλωσης τροφίμων. Σύμφωνα με την έρευνα, μόλις το 11% θεωρούν ότι το νοικοκυριό τους σπαταλά μεγάλη ποσότητα τροφίμων, ενώ η απόρριψη τροφίμων κρίνεται ενοχικά σχεδόν από το σύνολο του κοινού (94%). Όσον αφορά στα αίτια της σπατάλης, ένα σημαντικό ποσοστό 51% αποδίδουν τη σπατάλη στην κακή διαχείριση των υπολειμμάτων φαγητού, ενώ το 33% δηλώνουν ότι αγοράζουν περισσότερα απ’ όσα χρειάζονται. ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΆ ΚΡΙΤΉΡΙΑ ΚΥΡΙΑΡΧΟΎΝ Σε γενικές γραμμές, τα αποτελέσματα δείχνουν ότι κατά βάση η συμπεριφορά των καταναλωτών την παρούσα περίοδο επηρεάζεται κυρίως από οικονομικά κριτήρια, κάτι που δείχνει την πίεση του καταναλωτικού κοινού, ενώ φαίνεται ότι υπάρχει ένα έλλειμα στην περιβαλλοντική συνείδηση σε μεγάλες ομάδες του πληθυσμού, κάτι που ενδεχομένως να επηρεάσει μελλοντικές στρατηγικές και πρακτικές προστασίας του περιβάλλοντος. ΙΟΥΝΙΟΣ 2025 #84 CSR&ESG Review || 27
RkJQdWJsaXNoZXIy ODAxNzc=