Η έρευνα ΙΤΕΠ/ΞΕΕ ESG 2024 διαχωρίζει τα ξενοδοχεία σε έξι κατηγορίες ως προς τη διαχείριση αποβλήτων: 1. High Tech Recyclers (9,4%): Πρωτοποριακή χρήση τεχνολογίας, 25% σε πεντάστερα ξενοδοχεία και 33% σε ξενοδοχεία με περισσότερα από 100 δωμάτια. 2. WM Experts (9,3%): Ειδικοί στη διαχείριση, κυρίως τετράστερα και πεντάστερα ξενιοδοχεία, με περισσότερα από 50 δωμάτια. 3. Minimalists (33,9%): Περιορίζονται στη βασική ανακύκλωση, χωρίς σαφή χαρακτηριστικά. 4. Non-engaged (19,4%): Κυρίως μικρές, οικογενειακές μονάδες ενός με δύο αστέρων, χωρίς σχεδόν καμία πρακτική. 5. Balanced Performers (12,6%): Ισορροπία ανακύκλωσης και μείωσης υλικών, 90% οικογενειακά, με το 35% στο Νότιο Αιγαίο. 6. Cost Conscious (15,4%): Επιλογές, με γνώμονα την εξοικονόμηση κόστους, με μόλις 10% με πιστοποίηση. Η τεχνολογική πρόοδος παραμένει άνιση: Τα μεγάλα ξενοδοχεία προχωρούν μπροστά, ενώ τα μικρά περιορίζονται σε απλούστερες πρακτικές. Αυτό υπογραμμίζει την ανάγκη για επιμόρφωση, κίνητρα και κρατική στήριξη, με στόχο την τεχνολογική και βιώσιμη αναβάθμιση όλου του κλάδου. ΤΟΠΙΚΌΤΗΤΑ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΌΣ ΡΌΛΟΣ ΚΑΙ ΠΙΣΤΟΠΟΙΉΣΕΙΣ Η βιωσιμότητα δεν είναι μόνο θέμα τεχνολογίας και ενεργειακής αποδοτικότητας. Όλο και περισσότερο, τα ελληνικά ξενοδοχεία φαίνεται να αντιλαμβάνονται ότι η περιβαλλοντική και κοινωνική υπευθυνότητα δεν εξαντλείται σε αντλίες θερμότητας και LED φωτισμό, αλλά εκτείνεται και στη διατροφή, την εφοδιαστική αλυσίδα, την εκπαίδευση και την τοπική κοινωνία. Σύμφωνα με τα ευρήματα της ετήσιας μελέτης του ΙΤΕΠ, η τοπικότητα αναδεικνύεται σε κρίσιμο πυλώνα της στρατηγικής ESG για πολλές επιχειρήσεις φιλοξενίας: • Το 51,5% των ξενοδοχείων συνεργάζονται με πιστοποιημένους τοπικούς παραγωγούς, στηρίζοντας έτσι την τοπική οικονομία και μειώνοντας το περιβαλλοντικό αποτύπωμα από μεταφορές. • Παράλληλα, σχεδόν το 40% επιλέγουν εποχικά προϊόντα, ενισχύοντας τη φρεσκάδα και την αυθεντικότητα του προσφερόμενου γαστρονομικού προϊόντος. Την ίδια ώρα, η χρήση ανακυκλώσιμων ή βιοδιασπώμενων συσκευασιών εφαρμόζεται στο 53,7% των μονάδων, γεγονός που δείχνει μια σαφή τάση προς τον περιορισμό της χρήσης πλαστικών μιας χρήσης. Σημαντικό, όμως, βήμα συνιστά και η επένδυση στον ανθρώπινο παράγοντα: • Το 38% των ξενοδοχείων προσφέρουν στο προσωπικό τους εκπαιδευτικά προγράμματα για θέματα, όπως η διαχείριση ενέργειας, η ανακύκλωση και η εξοικονόμηση νερού. • Ωστόσο, σε επίπεδο διεθνούς πιστοποίησης, η εικόνα είναι πιο περιορισμένη, καθώς μόλις το 13,4% των ξενοδοχειακών μονάδων διαθέτουν περιβαλλοντικές πιστοποιήσεις. ΥΠΆΡΧΟΥΝ, ΌΜΩΣ, ΚΑΙ ΠΡΟΚΛΉΣΕΙΣ Βέβαια, αν και η πρόοδος της ελληνικής ξενοδοχειακής βιομηχανίας προς ένα πιο βιώσιμο μοντέλο είναι αδιαμφισβήτητη, ωστόσο, η πορεία δεν είναι χωρίς προκλήσεις και ελλείψεις. Μια πρόσφατη μελέτη της EcoSkills, η οποία ανέλυσε 51 ξενοδοχεία τεσσάρων και πέντε αστέρων, με βάση τα δημοσιευμένα στοιχεία στις επίσημες ιστοσελίδες τους, ανέδειξε ένα σημαντικό κενό ανάμεσα στην πρόθεση και τη στρατηγική ενσωμάτωση της βιωσιμότητας. Παρότι το 41% των ξενοδοχείων κάνουν αναφορά σε ESG πρακτικές, μόνο το 16% δημοσιεύουν ολοκληρωμένες εκθέσεις βιώσιμης ανάπτυξης, βασισμένες σε διεθνή πρότυπα, όπως τα GRI Standards. Μόλις το 8% συνδέουν τεκμηριωμένα τη δράση τους με τους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης του ΟΗΕ (SDGs), ενώ μόνο 4% προχωρούν σε διπλή ανάλυση ουσιαστικότητας (double materiality), όπως προβλέπει η ευρωπαϊκή οδηγία CSRD. Επιπλέον, η μέτρηση των εκπομπών Scope 3, των πιο κρίσιμων για τον ξενοδοχειακό τομέα, καθώς περιλαμβάνουν έμμεσες εκπομπές στην εφοδιαστική αλυσίδα, απουσιάζει σχεδόν πλήρως, καθώς μόνο το 4% αναφέρουν σχετική τεκμηρίωση. Εξίσου απούσα είναι και η υιοθέτηση των προτύπων SASB (Hotels & Lodging), τα οποία σχετίζονται άμεσα με την οικονομική αξιολόγηση των επιπτώσεων βιωσιμότητας. Αυτό υποδεικνύει μια δομική αδυναμία στρατηγικής προσέγγισης του ESG, όπου οι περισσότερες επιχειρήσεις περιορίζονται σε γενικές δηλώσεις, χωρίς μετρήσιμους δείκτες απόδοσης, σαφείς στόχους ή συστηματική δημοσιοποίηση. Η αντίφαση είναι προφανής: Ενώ η πράξη στα πεδία ενέργειας, νερού και αποβλήτων προοδεύει, η εσωτερική διακυβέρνηση, η διαφάνεια και η λογοδοσία παραμένουν ασθενείς. Αυτή η απόκλιση ενισχύει την ανάγκη για πιο ουσιαστική, συστηματική υιοθέτηση των αρχών ESG, που να μην περιορίζεται σε επικοινωνιακό επίπεδο, αλλά να διέπει στρατηγικά τη λειτουργία των επιχειρήσεων. ΕΡΕΥΝΑ 50 || CSR&ESG Review #84 ΙΟΥΝΙΟΣ 2025
RkJQdWJsaXNoZXIy ODAxNzc=