#5 [ HEALTHYTODAY ] ΑΝΟΙΞΗ 2024 55 õ Συνοδά συμπτώματα, όπως βραχνάδα, δύσπνοια, δυσκαταποσία, βαρηκοία ή ωταλγία, φαρυγγαλγία, ρινορραγίες και ρινική συμφόρηση, ομόπλευρα με τη διόγκωση õ Ανεξήγητη απώλεια βάρους õ Νυχτερινοί ιδρώτες õ Πυρετός õ Παραλύσεις νεύρων Η ωτορινολαρυγγολογική εξέταση Είναι το πρώτο και πλέον κρίσιμο βήμα στη διερεύνηση μιας τραχηλικής διόγκωσης. Αυτή περιλαμβάνει: Λεπτομερές ιστορικό (χρόνος εμφάνισης της διόγκωσης, ύπαρξη και άλλων συμπτωμάτων, διάρκεια), το οποίο συμπληρώνεται από ένα αναλυτικό ατομικό και οικογενειακό ιστορικό του ασθενούς (άλλες παθήσεις, λήψη φαρμάκων, προηγηθείσες επεμβάσεις ή θεραπείες, δεδομένα τρόπου ζωής και συνηθειών). Κλινική εξέταση (αξιολόγηση της θέσης και των χαρακτηριστικών της διόγκωσης, πλήρης ΩΡΛ εξέταση, με ενδοσκόπηση της ρινός, του ρινοφάρυγγα και του λάρυγγα, και ψηλάφηση ύποπτων περιοχών, ειδικά στη γλώσσα και το έδαφος του στόματος). Από τα παραπάνω δεδομένα, σε σχέση πάντα και με την ηλικία του ασθενούς και τη θέση της βλάβης, είτε προκύπτει άμεσα η διάγνωση είτε απαιτούνται συμπληρωματικά εργαστηριακές εξετάσεις. Εδώ, πέραν των αιματολογικών εξετάσεων, είναι αναγκαίος ο απεικονιστικός έλεγχος. Αυτός περιλαμβάνει το υπερηχογράφημα του τραχήλου, αλλά και την αξονική τομογραφία ή/ και τη μαγνητική τομογραφία με χορήγηση σκιαγραφικού, που αποτελούν πλέον τις εξετάσεις εκλογής στη διερεύνηση και προσφέρουν στον θεράποντα τις απαραίτητες πληροφορίες, προκειμένου να οδηγηθεί στη διάγνωση. Ο απεικονιστικός έλεγχος στην πλειονότητα των περιπτώσεων συνοδεύεται από την παρακέντηση δια λεπτής βελόνης (FNA) και τον κυτταρολογικό έλεγχο (FNAB) του υλικού. Πρόκειται για μια πολύτιμη εξέταση, ελάχιστα παρεμβατική, με μικρή ταλαιπωρία για τον ασθενή. Το υλικό που συλλέγεται, εξετάζεται και παρέχει πληροφορίες για τη φύση της διόγκωσης, την προέλευση και τον ιστολογικό της τύπο, ακόμη και την ακριβή διάγνωση, σε ποσοστό άνω του 80%. Στις περιπτώσεις που δεν έχει εντοπισθεί η προέλευση και η φύση της διόγκωσης, παρά τις παραπάνω εξετάσεις, μπορεί να απαιτηθεί ανοικτή βιοψία. Ωστόσο, αυτή πρέπει να αποτελεί την τελευταία επιλογή. Η σωστή θεραπεία Η αντιμετώπιση των διογκώσεων του τραχήλου είναι αιτιολογική. Στις φλεγμονές και γενικότερα λοιμώδεις καταστάσεις η συντηρητική θεραπεία, με χορήγηση των κατάλληλων φαρμάκων, θα οδηγήσει στην πλειονότητα των περιπτώσεων σε αποθεραπεία και πλήρη υποχώρηση της (λεμφαδενικής συνήθως) διόγκωσης. Αιματώματα, τραυματικής αιτιολογίας αντιμετωπίζονται ανάλογα με τη θέση και το μέγεθός τους, είτε συντηρητικά είτε χειρουργικά, αν απειλείται η ζωή του ασθενούς. Οι συγγενείς βλάβες απαιτούν χειρουργική αφαίρεση, ομοίως και οι καλοήθεις όγκοι των σιελογόνων αδένων, του θυρεοειδούς και των παραθυρεοειδών. Η αντιμετώπιση των κακοήθων διογκώσεων εξαρτάται από το όργανο από το οποίο προέρχονται, την έκταση της νόσου τοπικά και γενικά στο σώμα, τον ιστολογικό τύπο του όγκου. Ακολουθώντας μια διαδικασία που ονομάζεται σταδιοποίηση, και είναι ενδεικτική της βαρύτητας της νόσου, καθορίζεται η ενδεδειγμένη θεραπευτική αντιμετώπιση, η οποία εξατομικεύεται και επιλέγεται σε συνεργασία με τον ασθενή, λαμβάνοντας υπόψιν τις όποιες ατομικές, βιολογικές ή κοινωνικές ιδιαιτερότητες. TIPS ΝΑ ΘΥΜΆΣΤΕ! Συνοψίζοντας, η εμφάνιση μιας τραχηλικής διόγκωσης είναι συνήθως μια αθώα, φλεγμονώδους αιτιολογίας κατάσταση και ειδικά στα παιδιά δεν θα πρέπει αρχικά να μας ανησυχεί. Ωστόσο, η επίμονη παρουσία ενός μορφώματος στον τράχηλο, που δεν συνοδεύεται από στοιχεία φλεγμονής και ιδιαίτερα σε ενηλίκους και χρήστες καπνού, απαιτεί άμεση διερεύνηση, ώστε η αντιμετώπιση μιας πιθανής κακοήθειας να μην καθυστερήσει, επιβαρύνοντας την τελική πρόγνωση του ασθενούς. Το προσεκτικό και λεπτομερές ιστορικό, σε συνδυασμό με την πλήρη, ενδελεχή κλινική εξέταση και με τις απαραίτητες, παρακλινικές εξετάσεις είναι η ασφαλέστερη οδός για την ταχύτερη και αξιόπιστη διάγνωση της πιθανής αιτίας και κατά συνέπεια, για την αποτελεσματική αντιμετώπιση, που θα δώσει απάντηση και λύση στο πρόβλημα του ασθενούς.
RkJQdWJsaXNoZXIy ODAxNzc=