ΟΙ ΙΣΧΥΡΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ 2019

ΑΡΘΡΟ 14 ΜΕ ΑΥΞΗΜΈΝΟΥΣ ΒΑΘΜΟΎΣ ΑΥΤΟΝΟΜΊΑΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΠΕΠΟΊΘΗΣΗ ΣΧΕΔΙΆΖΟΥΜΕ ΤΟ ΜΈΛΛΟΝ Η Ελλάδα βίωσε μια σφοδρή κρίση, πρωτοφανή για περίοδο ειρήνης, η οποία έπληξε βάναυσα την οικονομία και αποδιάρθρωσε την κοινωνία. Για χρόνια, όχι μόνο απουσίαζε η ελπίδα βελτίω - σης, αλλά κυριαρχούσε ο φόβος της περαιτέρω επιδείνωσης των συνθηκών. Από το 2015, η πορεία των πραγμάτων αντιστρέφεται. Η οικονομία αρχικά στα - θεροποιείται και στη συνέχεια ξεκινά να ανακάμπτει. Η έξοδος από το Πρόγραμ - μα Προσαρμογής σηματοδότησε το τέλος μιας περιόδου και συμβόλισε την έναρξη μιας νέας. Σήμερα η Ελλάδα βρίσκεται σε έναν νέο ανοδικό κύκλο. Με αυξημένους βαθμούς αυτονομίας και αυτοπεποίθηση σχεδι - άζουμε το μέλλον μας, κάτι το οποίο έπειτα από τον τερματισμό των μνημο - νίων και της επιτροπείας, είναι δική μας ευθύνη να κάνουμε. Το ΑΕΠ αυξάνεται με τον υψηλότερο ρυθμό της τελευταίας δεκαετίας και σε αντίθετη τροχιά από την ευρωπαϊκή και διεθνή επιβράδυνση, οι εξαγωγές κα - ταρρίπτουν διαδοχικά ιστορικά υψηλά, η ανεργία έχει μειωθεί κατά το 1/3 από τότε που καταγράφηκε η υψηλότερη τιμή μας. Η δημοσιονομική κυριαρχία έχει αποκατασταθεί και μάλιστα δημιουργού - νται και δημοσιονομικά περιθώρια για στοχευμένες πολιτικές ενίσχυσης των πιο αδύναμων συμπολιτών και ελάφρυν - σης όσων τα τελευταία χρόνια ανέλαβαν δυσανάλογα βάρη. Με το χρέος να έχει καταστεί εξυπηρετήσιμο σε μεσοπρό - θεσμη βάση, με τη δημιουργία «αποθε - ματικού ασφαλείας» και τις διαδοχικές πιστοληπτικές αναβαθμίσεις της χώρας, η Ελλάδα ανακτά την πρόσβασή της στις διεθνείς αγορές. Αυτά και πολλά άλλα γεγονότα πιστο - ποιούν την πρόοδο που έχει σημειωθεί μέχρι σήμερα. Αυτή η πρόοδος πιστώ - νεται και σε εκείνες τις δυνάμεις της επιχειρηματικότητας που υπερέβησαν την κρίση, μετασχηματίζοντας ποιοτικά την οργάνωσή τους και άνοιξαν τους ορίζοντές τους σε ό,τι αφορά τη δρα - στηριοποίησή τους. Είναι οι δυνάμεις της οικονομίας που επένδυσαν στη γνώση και την καινοτομία και στηρίχθηκαν στο υψηλών προσόντων ανθρώπινο κεφά - λαιο, οι δυνάμεις δηλαδή που επένδυσαν στην προοπτική. Αυτή η πρόοδος όμως για τη χώρα δεν ήταν ούτε εύκολη ούτε αυτονόητη. Ούτε υπήρξε «αυθόρμητη». Ήταν απο - τέλεσμα πολιτικών επιλογών και αποφά - σεων για την κατεύθυνση της χώρας, της οικονομίας και της κοινωνίας. Τα όσα έχουμε επιτύχει όμως δεν μπορούν και δεν πρέπει να μας κάνουν να παρα - γνωρίσουμε τη δίδυμη κληρονομιά που μας συνοδεύει. Από τη μία έχουμε μία παράδοση αρ - νητική, με την έννοια ότι πριν από την κρίση είχαμε ένα παραγωγικό υπόδειγμα εξαρτημένο από το δανεισμό, τις εισα - γωγές και την κατανάλωση. Ένα μοντέλο που διεύρυνε τις ανισότητες και με ένα κοινωνικό κράτος ελλιπές και αναποτελε - σματικό, λόγω της αποσπασματικής και πελατειακής του συγκρότησής του. Από την άλλη, ενώ η κρίση ανέδειξε την ανάγκη για ένα νέο παραγωγικό μοντέ - λο, το πρώτο και το δεύτερο μνημόνιο αγνόησαν αυτό το γεγονός ή το κατα - νόησαν στρεβλά και μονόπλευρα ως ένα πρόβλημα ανταγωνιστικότητας τιμών και όχι διαρθρωτικής βιωσιμότητας και κοι - νωνικών ανισοτήτων. Οι συνέπειες αυτής της προσέγγισης είναι γνωστές. Αυτήν ακριβώς τη δίδυμη κληρονομιά κλήθηκε να αντιμετωπίσει αυτή η κυ - βέρνηση και η περίοδος μετά το 2015 μπορεί να χαρακτηριστεί περίοδος δι - αμόρφωσης των προϋποθέσεων για τη μετάβαση σε ένα νέο παραγωγικό υπόδειγμα βιώσιμης, δίκαιης και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξης. Τώρα λοιπόν, στη μεταμνημονιακή συν - θήκη στην οποία βρισκόμαστε, κεντρική προτεραιότητα είναι όχι η ανάπτυξη γενικώς, με την έννοια της οικονομικής μεγέθυνσης, αλλά η ανάπτυξη μέσα από το μετασχηματισμό του παραγωγικού υποδείγματος στην κατεύθυνση της βιωσιμότητας, της δικαιοσύνης, της καταπολέμησης των ανισοτήτων και της άρσης των αποκλεισμών. Για να συμβεί αυτό, χρειάζεται παράλλη - λα να αντιμετωπίσουμε τις πιεστικές ανά - γκες που έχουν προκύψει ως κληρονομιά της κρίσης, να θέσουμε τις αναπτυξιακές προτεραιότητες της επόμενης δεκαετίας με ορίζοντα το 2030 και να προετοιμα - στούμε για τις μεγάλες προκλήσεις που έρχονται από το «μέλλον», τις μεγατά - σεις, όπως τις αναγνωρίζει ο ΟΟΣΑ, την 4η Βιομηχανική Επανάσταση, την κλιματική αλλαγή κ.ά. ΑΥΤΉ Η ΠΡΌΟΔΟΣ ΠΙΣΤΏΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΣΕ ΕΚΕΊΝΕΣ ΤΙΣ ΔΥΝΆΜΕΙΣ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΌΤΗΤΑΣ ΠΟΥ ΥΠΕΡΈΒΗΣΑΝ ΤΗΝ ΚΡΊΣΗ, ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΊΖΟΝΤΑΣ ΠΟΙΟΤΙΚΆ ΤΗΝ ΟΡΓΆΝΩΣΉ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΆΝΟΙΞΑΝ ΤΟΥΣ ΟΡΊΖΟΝΤΈΣ ΤΟΥΣ ΣΕ Ό,ΤΙ ΑΦΟΡΆ ΤΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΠΟΊΗΣΉ ΤΟΥΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ