ΟΙ ΙΣΧΥΡΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ 2019

ΑΡΘΡΟ 16 Η ΕΛΛΗΝΙΚΉ ΟΙΚΟΝΟΜΊΑ ΣΕ ΝΈΑ ΣΕΛΊΔΑ ΤΟ 2019 ΣΗΜΑΤΟΔΟΤΕΊ ΤΗΝ ΑΦΕ - ΤΗΡΊΑ ΜΙΑΣ ΝΈΑΣ ΠΟΡΕΊΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΉ ΟΙΚΟΝΟΜΊΑ, ΚΑ - ΘΏΣ ΑΠΟΤΕΛΕΊ ΤΗΝ ΠΡΏΤΗ ΧΡΟ - ΝΙΆ ΠΟΥ Η ΕΛΛΆΔΑ ΒΑΔΊΖΕΙ ΣΤΗ - ΡΙΖΌΜΕΝΗ ΣΤΙΣ ΔΥΝΆΜΕΙΣ ΤΗΣ, ΈΧΟΝΤΑΣ ΚΕΡΔΊΣΕΙ ΠΟΛΛΟΎΣ ΒΑΘΜΟΎΣ ΕΛΕΥΘΕΡΊΑΣ, ΈΠΕΙΤΑ ΑΠΌ ΤΗΝ ΟΡΙΣΤΙΚΉ ΈΞΟΔΟ ΑΠΌ ΤΟΝ ΟΚΤΑΕΤΉ ΚΎΚΛΟ ΤΩΝ ΜΝΗ - ΜΟΝΊΩΝ. Το κρίσιμο ερώτημα δεν είναι όμως αν η Ελλάδα κατόρθωσε να απεμπλακεί απλώς από την αυστηρή επιτήρηση των δανειστών, αλλά εάν έπειτα από την επίπονη εμπειρία της πολυετούς και βαθιάς κρίσης, κατάφερε να θέσει τις βάσεις για την οικοδόμηση ενός νέου παραγωγικού μοντέλου που θα εξασφαλίζει τη βιώσιμη, μακρόχρονη και κοινωνικά δίκαιη ανάπτυξη. Ζητού - μενο δεν αποτελεί απλώς η επιστροφή στην «κανονικότητα», όπως συχνά έχει ειπωθεί στον δημόσιο λόγο, αλλά η δημι - ουργία μιας νέας πραγματικότητας, όπου η ελληνική οικονομία θα μπορεί να στέ - κεται ανταγωνιστικά ως προς τις άλλες ανεπτυγμένες οικονομίες, αποσοβώντας τον κίνδυνο να βρεθεί ξανά στο χείλος της χρεοκοπίας και σε θέση επαίτη. Η ελληνική οικονομία, πριν από την κρίση, δεν λειτουργούσε στο πλαίσιο μιας «κανονικότητας» ή τουλάχιστον η «κανονικότητα» που θεωρούσαμε απείχε παρασάγγας από ο,τι ορίζεται ως αντα - γωνιστική και εξωστρεφής οικονομία. Η ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας είχε δομηθεί πάνω στον φθηνό δανεισμό, που χρηματοδοτούσε την υπερκατα - νάλωση, τις εισαγωγές και τις χαμηλής παραγωγικότητας επενδύσεις, κυρίως στον τομέα της στεγαστικής πίστης, διογκώνοντας υπέρμετρα τον δημόσιο τομέα (κυρίως τον ευρύτερο) και παρα - γκωνίζοντας, από την άλλη πλευρά, τους εμπορεύσιμους τομείς της οικονομίας. Υποσκάπτοντας την ανταγωνιστικότητα και συντηρώντας ένα κρατικοδίαιτο μο - ντέλο ανάπτυξης, οδηγηθήκαμε στα όρια της χρεοκοπίας, έχοντας συσσωρεύσει τεράστια ελλείμματα της τάξεως του 15% του ΑΕΠ, τόσο στο δημοσιονομικό όσο και στο εξωτερικό ισοζύγιο. Η ελληνική οικονομία είχε καταστεί όχι απλώς υπερ - χρεωμένη, αλλά και βαθιά εσωστρεφής. Οι υψηλότατες εισαγωγές έρχονταν σε πλήρη αντιδιαστολή με τις χαμηλότατες εξαγωγές, που μετά βίας άγγιζαν το 20-25% του ΑΕΠ, τη στιγμή που ο ευ - ρωπαϊκός μέσος όρος ανερχόταν στο 40%, ενώ και η διάρθρωση των επεν - δύσεων ήταν εξόχως προβληματική. Οι επενδυτικές ροές κατευθύνονταν ως επί το πλείστον στον τομέα της στέγης -συ - γκεκριμένα αντιστοιχούσαν στο 1/3 των επενδύσεων- κι όχι σε παραγωγικούς τομείς, όπως οι επενδύσεις σε μηχανο - λογικό εξοπλισμό που αντιπροσώπευαν μόλις το 1/6 των συνολικών επενδύσεων. Παράλληλα, η ικανότητα της ελληνικής οικονομίας να προσελκύει ξένες επενδύ - σεις ήταν μηδαμινή, όπως αποδεικνύεται κι από την εξαιρετικά χαμηλή επίδοση στις ΑΞΕ που κινούνταν διαχρονικά στο 1% του ΑΕΠ, παρά την έντονα ανοδική φάση που διένυε η ελληνική οικονομία. Συνεπώς, είναι αδήριτη ανάγκη να μην αφήσουμε την οικονομία να επιστρέψει στον φαύλο κύκλο της επίπλαστης ανά - πτυξης που σημειώθηκε πριν την κρίση, αλλά να θωρακίσουμε τις προοπτικές της, ανασυγκροτώντας την παραγωγική μας βάση. Στην κατεύθυνση αυτή, ήδη τα τελευταία χρόνια, έχουν συντελεσθεί σημαντικά βήματα, στο πλαίσιο της με - ταρρυθμιστικής προσπάθειας, τα οποία έχουν αποδώσει καρπούς. Η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οι - κονομίας -τόσο σε όρους κόστους όσο και επιπέδου τιμών- έχει ανακτηθεί, κι αυτό ανακλάται κυρίως στην εξαγωγική επίδοση που έχει βελτιωθεί σημαντικά, στηριζόμενη κυρίως σε παραγωγικούς ΣΤΈΡΓΙΟΣ ΠΙΤΣΙΌΡΛΑΣ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ & ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΣΥΝΕΠΏΣ, ΕΊΝΑΙ ΑΔΉΡΙΤΗ ΑΝΆΓΚΗ ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΉΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΊΑ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΈΨΕΙ ΣΤΟΝ ΦΑΎΛΟ ΚΎΚΛΟ ΤΗΣ ΕΠΊΠΛΑΣΤΗΣ ΑΝΆΠΤΥΞΗΣ