ΟΙ ΙΣΧΥΡΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ 2019

296 AΡΘΡΟ Παρά την έξοδο από τα μνημόνια, η λι - τότητα στο χώρο της υγείας συνεχίζεται με τη λογική της κλειστής φαρμακευτι - κής δαπάνης να επεκτείνεται μέχρι το 2022 με νομοθετική ρύθμιση, γεγονός που επιδεινώνει ακόμη περισσότερο τις συνθήκες λειτουργίας και τις προοπτικές του κλάδου στη χώρα μας, αλλά ακόμη χειρότερα τις προοπτικές των ασθενών για πρόσβαση σε νέες επαναστατικές θεραπείες, ίσως ακόμη και σε ήδη χρη - σιμοποιούμενες. Η μείωση της δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης στα χρόνια της κρίσης ήταν δραματική (πάνω από 60%), γεγονός που είχε άμεσο αντίκτυπο στους πολίτες της χώρας. Εξαιτίας του κλειστού, στα - θερού εδώ και 4 χρόνια, φαρμακευτικού προϋπολογισμού, η Ελλάδα συνεχίζει για 5 χρόνια να έχει χαμηλότερη δημό - σια κατά κεφαλήν φαρμακευτική δαπάνη (188 ευρώ) και από τον Μ.Ο. των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου (246 ευρώ) και από τον αντίστοιχο των χωρών της Ε.Ε. συνολικά (303 ευρώ) [των 23 χωρών της Ε.Ε. που διαθέτουν σχετικά στοιχεία]. Οι ασθενείς δεν στερήθηκαν τα φάρμα - κά τους μέχρι τώρα, γιατί η φαρμακο - βιομηχανία χρηματοδοτεί το σύστημα μέσω των υποχρεωτικών επιστροφών. Για τα έτη 2012-2018, οι υποχρεωτικές επιστροφές και εκπτώσεις από τις φαρ - μακευτικές εταιρείες έφτασαν τα 5,3 δισ. ευρώ. Τα όρια όμως έχουν εξαντληθεί, δεν μπορούμε να συνεχίσουμε σε αυτόν το ρυθμό. Αντί όμως να μεριμνούν οι κυβερνώντες για τη συγκράτηση ή και την αποκλιμάκωση του μεγέθους των υποχρεωτικών επιστροφών, με νεότερες αποφάσεις φιλολαϊκού -είναι η αλήθεια- χαρακτήρα, φροντίζουν να τις αυξάνουν παίζοντας με τα όρια επιβίωσης των εταιρειών και συνεπώς με την απρόσκο - πτη πρόσβαση των ασθενών στα φάρ - μακά τους. Το αβίαστο συμπέρασμα είναι ότι οι εταιρείες του κλάδου μας χρησιμοποιούνται για να πληρώνουν την προνοιακή πολιτική της κυβέρνησης. Με τέτοιες προσεγγίσεις, η είσοδος νέων καινοτόμων θεραπειών στη χώρα καθίσταται προβληματική, ενώ δεν αποκλείεται να κινδυνεύσουν να λεί - ψουν από την αγορά και καθιερωμένες θεραπείες που ήδη χρησιμοποιούνται από σημαντικό αριθμό ασθενών. Ήδη συμπληρώνεται ένας χρόνος χωρίς κανένα νέο φάρμακο στην αγορά και η συνέχεια δεν προμηνύεται καλύτερη. Ταυτόχρονα, θέσεις εργασίας κινδυ - νεύουν ή καταργούνται, επενδύσεις ματαιώνονται και ένα υπαρκτό αναπτυ - ξιακό δυναμικό πετιέται στον κάλαθο των αχρήστων. Με μια φράση: Βγήκαμε από τα μνη - μόνια, αλλά όχι από την κρίση. Για εμάς στο χώρο του φαρμάκου τίποτα δεν υπερβαίνει την αξία της απρόσκοπτης πρόσβασης στη θερα - πευτική ελπίδα. Αυτός είναι ο στόχος που καθοδηγεί τις πρακτικές μας. Θα συνεχίσουμε, λοιπόν, να προσπαθούμε να τον πετύχουμε, όσα εμπόδια και να μπαίνουν στο δρόμο μας. Είναι κρίμα όμως να ακυρώνονται οι αναπτυξιακές προοπτικές ενός κλάδου που παίζει σημαντικότατο ρόλο στην οικονομία, στη δημόσια υγεία, στην προσφορά εργασίας. Έχουμε την πεποίθηση πως με την υλο - ποίηση πραγματικών μεταρρυθμίσεων - λύσεων που είναι ισορροπημένες και όχι ετεροβαρείς και σέβονται τις δημο - σιονομικές δεσμεύσεις της χώρας για την Υγεία, θα προσφέρουμε βελτιωμέ - νες υπηρεσίες υγείας στους Έλληνες ασθενείς. Η παρούσα κατάσταση καταργεί κάθε δυνατότητα μελλοντικού σχεδιασμού και απομακρύνει τις ευκαιρίες της ανά - πτυξης. Είναι επιτακτική ανάγκη ανάσχε - σης της αποεπένδυσης του κλάδου του φαρμάκου συνολικά. Πώς θα γίνει αυτό; 1. Με την ολοκλήρωση των δομικών αλλαγών και την πλήρη εφαρμογή των νομοθετημένων μεταρρυθμίσε - ων για τον έλεγχο της κατανάλωσης φαρμάκου και τη μείωση της σπατά - λης, όπως θεραπευτικά πρωτόκολλα, ηλεκτρονική συνταγογράφηση στα νοσοκομεία, μητρώα ασθενών, αξιο - λόγηση τεχνολογιών υγείας, επιτροπή διαπραγμάτευσης, ηλεκτρονικός φά - κελος ασθενή κοκ. Εάν δεν ελεγχθεί η ζήτηση, θα βρισκόμαστε συνεχώς στο ίδιο σημείο. 2. Με την τοποθέτηση ορίων στο clawback και την εισαγωγή της συνυ - πευθυνότητας με την Πολιτεία στην υπέρβαση της δαπάνης, όπως γίνεται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, να δια - σφαλιστεί κάποια προβλεψιμότητα και ομαλότητα στην αγορά. Αν τηρη - θούν αυτές οι βασικές αρχές, αυτός ο κατ’ εξοχήν αναπτυξιακός και εξω - στρεφής κλάδος θα ξεδιπλώσει το τεράστιο δυναμικό του. 3. Με τη σύναψη μνημονίου συνεργα - σίας με την Πολιτεία, διάρκειας 3-5 ετών, όπου θα διαμορφώνεται ένα συνοπτικό πλαίσιο στόχευσης για όλους τους εμπλεκόμενους φορείς. 4. Με την παροχή αναπτυξιακών κι - νήτρων. Ανάπτυξη στον κλάδο μας μπορεί να έρθει άμεσα από δύο δρό - μους: α) την ενίσχυση των συνεργειών των διεθνών με τις ελληνικές εταιρίες και β) την προσέλκυση επενδύσεων για κλινικές μελέτες. Τα χρήματα που αφαιρούνται από τις φαρμακευτικές επιχειρήσεις είναι χρή - ματα που αφαιρούνται από την πραγμα - τική οικονομία εις βάρος του κοινωνικού συνόλου και παράγουν μεγαλύτερα ελ - λείμματα από αυτά που καλούνται λογι - στικά να καλύψουν. Ελλείματα σε θέσεις εργασίας, σε νέες επενδύσεις, στη συ - γκράτηση νέων επιστημόνων στη χώρα, στην είσοδο νέων τεχνολογιών και νέων φαρμάκων και -πάνω από όλα- ελλείμα - τα στην υγεία των πολιτών. Αυτή την πορεία του κλάδου πρέπει να σταματήσουμε! ΟΛΎΜΠΙΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΊΟΥ ΠΡΌΕΔΡΟΣ ΣΎΝΔΕΣΜΟY ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΏΝ ΕΠΙΧΕΙΡΉΣΕΩΝ ΕΛΛΆΔΟΣ ΒΓΉΚΑΜΕ ΑΠΌ ΤΑ ΜΝΗΜΌΝΙΑ, ΑΛΛΆ ΌΧΙ ΑΠΌ ΤΗΝ ΚΡΊΣΗ