ΟΙ ΙΣΧΥΡΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ 2019

ΑΡΘΡΟ 33 χολογικά, οικονομικά και ουσιαστικά τη μεσαία τάξη και έχει ως αποτέλεσμα την αδυναμία να ηγηθεί αυτή στην ανάταξη της χώρας. Ταυτόχρονα δημιουργεί ένα «υπερ- ρυθμισμένο» πλαίσιο για τις επιχει - ρήσεις, πιέζοντας με όλους τους δυ - νατούς τρόπους, όπως πχ. με την πρόσφατα εισαγόμενη από την κυβέρ - νηση για διαβούλευση διαδικασία της «αιτιολογημένης απόλυσης», προχω - ρώντας σε λανθασμένη ερμηνεία της διάταξης 24 του ανανεωμένου «Ευρω - παϊκού Κοινωνικού Χάρτη». Γεγονός που θα δημιουργήσει πρόσθετους τριγμούς στη σχέση πολιτείας και επι - χειρήσεων, αλλά και των επιχειρήσεων με τους εργαζομένους τους. Στο διεθνές περιβάλλον, η αστάθεια, οι συγκυριακοί ανταγωνισμοί, οι πρακτικές επιβολής, ο σε κάποιες περιπτώσεις νόθος ανταγωνισμός - όλα αυτά, σε πλαίσιο εντεινόμενων γεωπολιτικών αντα - γωνισμών, βρίσκονται σε εξέλιξη, σε αναζήτηση ενός νέου status quo, που θα δώσει μια διαφορετική κατεύθυνση στην παγκόσμια οικονομία και πολιτική. Οι άνθρωποι της αγοράς, λόγω επαγ - γέλματος, νοοτροπίας, συνήθειας και εμπειρίας, είμαστε πραγματιστές. Ως εκ τούτου, για την αγορά δεν υπάρχει ημέ - ρα μετά τα μνημόνια, γιατί στην ουσία η χώρα μας παραμένει, κατά πολλούς ευτυχώς, ακόμη υπό αυστηρή επιτήρηση, χωρίς να έχει ταυτόχρονα τη διασφάλιση πολύ φθηνής οικονομικής βοήθειας. Τα τελευταία χρόνια της κρίσης έχουν επέλθει πολλές και γρήγορες αλλαγές στο οικονομικό τοπίο της χώρας, αλ - λαγές που λόγω της συχνότητας, πολυ - πλοκότητας και του αριθμού τους, δεν έχουν ακόμα ενσωματωθεί πλήρως στο οικονομικό περιβάλλον. Η όποια νέα μεταβολή στο θεσμικό πλαίσιο, κατά την παρούσα συγκυρία που η χώρα προσπαθεί να ανασάνει, απαιτεί περισσή σκέψη και προβληματισμό, κα - θώς αυτή θα πρέπει να απελευθερώνει την υγιή επιχειρηματικότητα, να αναθαρ - ρήσει και να διασφαλίσει προοπτικές για νέες επενδύσεις. Διαφορετικά, είναι πιθανόν να προκαλέσει διακυμάνσεις και τριγμούς στις θέσεις εργασίας αλλά και αστάθεια στην ίδια την ισορροπία των επιχειρήσεων. Στη δική μας, ιδιαίτερων χαρακτηρι - στικών, δημοκρατική χώρα, ζήσαμε όχι μόνο την παραμέληση της συλ - λογικότητας αλλά και διαχρονικά τη λογική της απαξίωσης της παραπάνω διαδικασίας, την περιθωριοποίηση επίσης της αριστείας καθώς και πάσης έννοιας αξιοκρατίας, την κυρίαρχη λο - γική της «εξυπηρέτησης», από το φίλο ή τον γνωστό, την «οικογένεια», την παράταξη κ.λπ . Έτσι με αυτές τις δια - δικασίες, καθ’ υπέρβαση κάθε λογικής και έννοιας αξιοκρατίας και συνήθως παράτυπα ή και παράνομα, οδηγηθή - καμε σε «τερατογενέσεις». Δυστυχώς, σήμερα πια στην πλειονότη - τα των περιπτώσεων, η στελέχωση των θέσεων ευθύνης γίνεται από άτομα που δεν έχουν τη δυνατότητα να ανταποκρι - θούν στις ανάγκες και να επωμιστούν τις αντίστοιχες ευθύνες, και αυτό εντέλει συνιστά τερατογένεση. Άτομα τα οποία δεν έχουν να επιδείξουν κάτι σημαντι - κό στον πρότερο εργασιακό τους βίο, προσδοκούν μόνο την εκλογική νίκη του κόμματός τους για τη διεκδίκηση δημό - σιας θέσης εργασίας, υψηλού αξιώματος και αποδοχών. Από την άλλη, είναι παράλογο για τον καθένα εξ ημών, ενώ διαπιστώνεται στην πράξη ότι δεν δύναται να υπηρετήσει τις ευθύνες της θέσης που του ανατίθεται, να συνεχίζει να διατηρεί τη θέση αυτή, ενώ θα έπρεπε με κατάλληλη αντικατά - σταση να δοθεί η ευκαιρία σε ικανότερα στελέχη να αναδειχτούν. Όλα τα ανωτέρω αποτελούν ένα κομ - μάτι του παζλ της κακοδαιμονίας της χώρας μας και προφανώς είναι και η αιτία που φιλόδοξες προσπάθειες σε όλους τους τομείς δεν ευδοκιμούν. Συλλέγοντας όλα τα κομμάτια του παζλ, θα γίνει εύκολο και κατανοητό από πού πρέπει να ξεκινήσει η επόμε - νη μέρα στην Ελλάδα. ΜΈΣΑ ΑΠΌ ΑΥΤΉΝ ΤΗΝ ΥΓΙΉ ΔΙΑΔΙΚΑΣΊΑ ΤΕΚΜΑΊΡΕΤΑΙ ΚΑΙ ΥΠΗΡΕΤΕΊΤΑΙ ΚΥΡΊΩΣ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΉ ΕΥΘΎΝΗ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΉΣΕΩΝ