18 Special Edition ΔΙΕΘΝΗΣ ΗΜΕΡΑ ΙΤΑΛΙΚΗΣ ΚΟΥΖΙΝΑΣ Μπορεί η αγαπημένη πίτσα να έχει συνδεθεί άρρηκτα με την ιταλική κουζίνα, όμως ιστορικές πηγές αναφέρουν πως η δημιουργία της μπορεί να αναζητηθεί στην αρχαία Ελλάδα. Με αλεύρι και νερό, οι αρχαίοι Έλληνες έφτιαχναν μια ζύμη που ξεραινόταν για ώρες στον ήλιο, τους πλακούντες (από το αρχαιοελληνικό πλακούς εκ του πλαξ-πλακός, που σημαίνει επίπεδος), τους οποίους και προτιμούσαν, γιατί ήταν εύκολοι στην παρασκευή και ιδιαίτερα φθηνοί. Η διαδρομή από την Περσία στη Ρώμη Οι πλακούντες γίνονται διάσημοι και τον 6ο αιώνα π.Χ. μεταφέρονται στα περσικά στρατεύματα, όταν οι στρατιώτες έψηναν στον καυτό ήλιο πάνω στις ασπίδες τους μια ζύμη που θύμιζε λεπτό ψωμί. Η ζύμη φθάνει πλέον στη Ρώμη και αναφορές για τους πλακούντες συναντάμε τόσο τον 3ο αιώνα π.Χ. όσο και τον 1ο αιώνα π.Χ. από το γευσιγνώστη Marcus Gavius Apicius, που ανέφερε σε μια συνταγή του μια βάση από ψωμί στην οποία έβαζε πάνω κοτόπουλο, τυρί, σκόρδο, πιπεριά και λάδι. Η ντομάτα αλλάζει τα δεδομένα Οι ντομάτες κάνουν επιτέλους την εμφάνισή τους στην ανθρώπινη ιστορία το 1522 και οι εφευρετικοί Ιταλοί τις μετατρέπουν σε σάλτσα, προσθέτοντάς την στη ζύμη, που πλέον έχει διανθιστεί και με άλλα υλικά. Ο 17ος αιώνας δημιουργεί μια νέα μόδα στη Νάπολη, με τους μεροκαματιάρηδες να χορταίνουν την πείνα τους με ένα περίεργο ζυμάρι, με σάλτσα ντομάτας και μυρωδικά, ένα πρωτότυπο φαγητό που παρασκεύαζαν οι «πιτσαγιόλοι» και που αποτελούσε αφορμή για τις ανώτερες τάξεις να επισκεφθούν τη φτωχική Νάπολη με τις πρωτότυπες γεύσεις. Η βασίλισσα Μαργαρίτα και η pizza-σύμβολο Το 1889, είναι χρονιά-σταθμός στην ιστορία της πίτσας. Η γυναίκα του βασιλιά Ουμπέρτου Α΄, η Μαργαρίτα, επισκέφθηκε τη Νάπολη για διακοπές και ακούγοντας τις φήμες για το περίεργο φαγητό που έφτιαχναν οι φτωχοί Ναπολιτάνοι, κάλεσε τον πιτσαγιόλο Raffaele Esposito, για να της φτιάξει τις περίφημες πίτσες του. Αγχωμένος ο Εσπόζιτο και θέλοντας να εντυπωσιάσει τη βασίλισσα, έφτιαξε τρία είδη πίτσας, η πρώτη με χοιρινό, τυρί και βασιλικό, η δεύτερη με σκόρδο, λάδι και τομάτες και η τρίτη με μοτσαρέλα, βασιλικό και τομάτες. Η βασίλισσα εντυπωσιάστηκε με την τρίτη πίτσα και έστειλε ευχαριστήριο γράμμα στον διάσημο πιτσαγιόλο, για να τον ευχαριστήσει. Και εκείνος, προς τιμήν της, ονόμασε την τρίτη πίτσα «μαργαρίτα», ένα όνομα που ακόμα και σήμερα, μετά από τόσα χρόνια, συναντά κανείς όχι μόνο στις πιτσαρίες της Νάπολης αλλά σε όλο τον κόσμο. Στην πορεία των ετών, οι Ιταλοί μετανάστευσαν στο Σικάγο της Αμερικής και η πίτσα άλλαξε μορφή, ενώ προστέθηκαν δεκάδες συστατικά πάνω της, δημιουργώντας pizza για κάθε προτίμηση. Σήμερα, μπορεί κανείς να βρει δεκάδες διαφορετικά είδη ζύμης -λεπτή, παχιά, σκεπαστή, γεμιστή με τυρί και μυρωδικά, ψημένη σε ξυλόφουρνο ή σε ηλεκτρικό φούρνο- ενώ τα συστατικά της ποικίλλουν. Όσο για τους Έλληνες; H pizza (μαζί με το «δικό μας» σουβλάκι) είναι οι πιο συχνές απαντήσεις στο ερώτημα «Τι θα παραγγείλουμε σήμερα;»… PIZZA Η κορωνίδα της ιταλικής κουζίνας Ιστορία χαμένη στα βάθη των αιώνων έχει η γνωστή και αγαπημένη όλων μας, πίτσα, που από αγαπημένο πιάτο των φτωχών Ναπολιτάνων κατάφερε να κατακτήσει την Αμερική και στη συνέχεια όλο τον κόσμο.
RkJQdWJsaXNoZXIy ODAxNzc=